Logo BIP Logo ePUAP
Biuletyn Informacji Publicznej
herb jednostki
Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej
System eBoi

eBoi
Jak załatwić sprawę?

WKŻ.8361.149.2014

                                                                                               Szczecin, dnia 13.04.2015r.

  ZACHODNIOPOMORSKI                                            

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

 

Kaufland Polska Markety

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

Spółka komandytowa

ul. Szybka 6/10

50-421 Wrocław

 

 

DECYZJA WKŻ.8361.149.2014

wymierzająca karę pieniężną

 

 

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy Kaufland Polska Markety Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, z siedzibą przy ul. Szybkiej 6/10, 50-421 Wrocław karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 1 partii artykułu rolno-spożywczego, tj. wędliny o wartości 59,94 zł nieodpowiadającego wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Uzasadnienie

 

W dniach 9 i 10 września 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.04.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.), w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2  ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniem Nr 00013692 z dnia 09.09.2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy Kaufland Polska Markety Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, prowadzącego działalność gospodarczą w Kaufland Market Goleniów przy ul. Wolińskiej 11 w Goleniowie, zwanego dalej również „stroną”.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej m.in. 1 partię artykułu rolno-spożywczego o wartości 59,94 zł, tj.: „Kiełbasy wiejskiej z szynki” 0,320kg; kiełbasa wieprzowa średnio rozdrobniona, wędzona, parzona, pieczona; oznakowanej m.in.: należy spożyć do: 24.09.2014; partia 332487, Madej Wróbel Sp. z o.o. ul. Magazynowa 45, 41-700 Ruda Śląska której oznakowanie poddano kontroli m.in. pod kątem przepisów ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

W wyniku kontroli stwierdzono, iż „Kiełbasa wiejska z szynki” 0,320kg zawiera w składzie m.in.: wzmacniacz smaku E621, przeciwutleniacz E316, substancję konserwującą E250.

 

Mając na uwadze zastosowanie w nazwie środka spożywczego określenia „wiejska” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tego środka spożywczego, zawartymi na opakowaniu w/w środka spożywczego w toku kontroli uznano, iż oznakowanie to wprowadza konsumenta w błąd co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie jego nazwy, właściwości, składu, źródła pochodzenia oraz metod wytwarzania lub produkcji, a także poprzez przypisywanie środkowi spożywczemu właściwości, których nie posiada oraz sugeruje, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości.

 

W związku z powyższym w toku kontroli uznano, iż taki wprowadzający konsumenta w błąd sposób oznakowania stanowi naruszenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z naruszeniem przepisu art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 ze zm.).

 

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia w zakresie oznakowania, pismami z dnia 6 października 2014r. do kontrolowanego przedsiębiorcy oraz do producenta zakwestionowanego środka spożywczego Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienia pokontrolne, wzywające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pismem z dnia 6 listopada 2014r. strona poinformowała, iż o stwierdzonych uchybieniach poinformowała dostawcę przedmiotowego środka spożywczego, który zobowiązał się do podjęcia działań, mających na celu dostosowanie się do wymogów prawa.

 

Z kolei przedsiębiorca Madej Wróbel Sp. z o.o. w odpowiedzi na wystosowane do niego wystąpienie pokontrolne, w piśmie z dnia 29 października 2014r. zwrócił się do tut. organu o wskazanie określeń, które będą zgodne z obowiązującymi przepisami prawa i będzie można je zastosować w nazewnictwie produktów. Pismem z dnia 14 listopada 2014r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej poinformował producenta, że nie posiada kompetencji do proponowania dopuszczalnego nazewnictwa dla produkowanych produktów. W konsekwencji w piśmie z dnia 25 listopada 2014r. producent poinformował, iż zaniecha stosowania nazwy „wiejska”.

 

Mając na uwadze ustalenia kontroli oraz uwzględniając okoliczność, iż z dniem 13 grudnia 2014r. nastąpiła zmiana przepisów prawa żywnościowego, która spowodowała uchylenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz art. 46 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej dokonał analizy stwierdzonego w toku kontroli naruszenia w kontekście podstaw do wszczęcia postępowania zmierzającego do wymierzenia kary administracyjnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

 

Obecnie wymogi dotyczące informacji na temat żywności uregulowane są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywy Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304 z 22.11.2011r., s. 18 z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 1169/2011”, które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, którego naruszenie stwierdzone zostało w trakcie kontroli inspektorów Inspekcji Handlowej, do znakowania artykułów rolno-spożywczych stosuje się odpowiednio wymagania określone w (…) art. 46 ust. 1 pkt 1 (…) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

 

Z dniem 13 grudnia 2014r. uchylone zostały cytowane wyżej przepisy zarówno art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, jak i 46 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

 

Nie mniej jednak obowiązek przekazywania rzetelnych informacji na temat żywności, tj. niewprowadzających w błąd co do właściwości środka, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji wprowadzony został przepisem art. 7 ust. 1 lit a) rozporządzenia 1169/2011, które wprost stosuje się od dnia 13 grudnia 2014r.

 

Norma zawarta w tym przepisie zatem, w odróżnieniu od normy zawartej w cytowanym wyżej przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, który odsyłał do art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wprost reguluje obowiązek rzetelnego informowania na temat żywności, tj. takiego, które nie wprowadza w błąd.

 

Mając powyższe na uwadze pismem z dnia 16 lutego 2015r., Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę Kaufland Polska Markety Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 1 partii artykułu rolno-spożywczego o wartości 59,94 złotych nieodpowiadającego wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji, tj. „Kiełbasy wiejskiej z szynki” 0,320kg kiełbasa wieprzowa średnio rozdrobniona, wędzona, parzona, pieczona; oznakowanej m.in.: „należy spożyć do: 24.09.14; partia 332487. Madej Wróbel Sp. z o.o. ul. Magazynowa 45, 41-700 Ruda Śląska, która zawiera w składzie m.in.: wzmacniacz smaku E621, przeciwutleniacz E316, substancję konserwującą E250, podczas gdy określenie „wiejska” sugeruje, że konsument ma prawo spodziewać się, że produkt został wytworzony w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych.

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Strona ze swojego uprawnienia skorzystała i pismem z dnia 26 lutego 2015r. poinformowała, że niezwłocznie po ujawnieniu nieprawidłowości w oznakowaniu produktu, strona powiadomiła producenta, który dokonał zmiany nazwy zakwestionowanego produktu. Tak złożone wyjaśnienia organ uwzględnił w toku prowadzonego postępowania i dokonał jego oceny pod kątem przydatności dla toczącego się postępowania, o czym niżej.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno- spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

 

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

 

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych u danego przedsiębiorcy uregulowane zostały w rozporządzeniu 1169/2011.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów prawa żywnościowego, etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumentów w błąd.

 

Przywołana wyżej ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.

 

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

 

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej - że jest niezgodna z mającym zastosowaniem prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

 

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

 

W świetle powyższych definicji przedsiębiorca Kaufland Polska Markety Sp. z o.o. Sp.k., odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułu rolno-spożywczego nieodpowiadającego jakości handlowej.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanej 1 partii artykułu rolno-spożywczego o wartości 59,94 złotych, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku wprowadzającej w błąd informacji na temat żywności, tj. zastosowanie w nazwie środka spożywczego określenia „wiejska” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tego środka spożywczego, zawartymi na opakowaniu w/w środka spożywczego, w którym pojawiły się m.in. wzmacniacz smaku E621, przeciwutleniacz E316, substancję konserwującą E250, jest o tyle znaczny, iż takie oznakowanie artykułu rolno-spożywczego sugeruje, że produkt został wytworzony w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych. W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Wskazane przepisami prawa informacje, które winny znaleźć się na opakowaniu danego produktu, mają stanowić jasną i rzetelną informację dla konsumenta. Konsument, kierując się informacjami zawartymi w oznakowaniu środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta, były rzetelne i nie wprowadzały w błąd.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym obrót artykułami spożywczymi i powinny być mu znane przepisy dotyczące obrotu takimi środkami. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno- spożywcze. W odniesieniu do stwierdzonej w toku kontroli nieprawidłowości dotyczącej oznakowania środka spożywczego organ uznał, iż w tym zakresie strona ponosi winę z racji tego, że wprowadzając do obrotu środki spożywcze strona miała możliwość zweryfikowania napisów umieszczonych na opakowaniu jednostkowym zakwestionowanego produktu. Zatem takie wprowadzające w błąd oznakowanie przedmiotowego produktu widoczne było od momentu jego zakupu przez przedsiębiorcę i z tego względu jego wprowadzenie do obrotu stanowi o winie przedsiębiorcy. Nie ma przy tym znaczenia, w kontekście przepisów regulujących zakres i krąg podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzanie do obrotu środków spożywczych niespełniających wymagań jakościowych, okoliczność, że strona nie jest producentem, pod którego wyłącznym nadzorem pozostaje proces produkcji, przetwarzania i dystrybucji i nie ma instrumentów bezpośrednio wpływających na jakość dostarczanych jej produktów. Przy ocenie stopnia zawinienia strony organ uwzględnił również postawę strony po powzięciu informacji o nieprawidłowościach w oznakowaniu, strona bowiem zwróciła się do producenta zakwestionowanego środka spożywczego, który podjął działania mające na celu wyeliminowanie z jego nazwy określenia „wiejska”, o czym powiadomiła tut. organ w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne, jak i w toku postępowania, którego niniejsza decyzja jest rozstrzygnięciem.

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że poza stwierdzoną nieprawidłowością środek spożywczy spełniał stawiane mu w obowiązujących przepisach prawa wymagania.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że strona była wcześniej kontrolowana przez tut. organ, a przeprowadzone kontrole wykazywały nieprawidłowości w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno- spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, w oparciu o posiadane dane oraz dotychczasowe postępowania dokonał oszacowania wielkości obrotów strony na podstawie art. 23 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) i stwierdził, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „pozostałych przedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest jednym z największych spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców.

 

Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej opisane wyżej okoliczności stanowią podstawę do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Należy zaznaczyć przy tym, że najniższy możliwy wymiar kary wynosi 500,00 złotych, natomiast górną granicę stanowi pięciokrotna wartość korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej. Stąd też przy uwzględnieniu wszystkich opisanych wyżej przesłanek postanowiono wymierzyć przedsiębiorcy Kaufland Polska Markety Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Spółka komandytowa karę pieniężną w wysokości 500,00zł.

 

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem organu wymierzona w wysokości 500,00 złotych kara spełnia te przesłanki, stąd postanowiono, jak w sentencji.

 

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego organ administracji publicznej załatwia sprawę poprzez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, w związku  z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

 

 

Pouczenia:

  1.  Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca Kaufland Polska Markety Spóła z ograniczona odpowiedzialnością Spółka komandytowa, powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

 

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

 

Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

                                                                                              ..…………………………………

(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska

osoby upoważnionej do wydania decyzji)

 

Otrzymują:

  1. Kaufland Polska Markety Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa, ul. Szybka 6/10, 50-421 Wrocław,
  2. a/a.

Metadane - wyciąg z rejestru zmian

Akcja Osoba Data
Dodanie dokumentu: Tomasz Wilkosz 16-04-2015 14:37
Osoba, która wytworzyła informację lub odpowiada za treść informacji: 16-04-2015
Ostatnia aktualizacja: - 16-04-2015 14:37