WKŻ.8361.89.2014/J- 48/2014

                                                                                              Szczecin, dnia 12.09.14r.

  ZACHODNIOPOMORSKI                                          

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

 

Dariusz Kowalski

Firma przedsiębiorcy: Restauracja „KOTWICA” Dariusz Kowalski

         ul. Wojska Polskiego 4

      72-415 Międzywodzie

 

DECYZJA Nr WKŻ.8361.89.2014/J- 48/2014

umarzająca postępowanie

 

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267 ze zm.) w związku z art. 1 ust. 3 ustawy  z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej umarza w całości postępowanie w sprawie wymierzenia przedsiębiorcy Dariuszowi Kowalskiemu, prowadzącego działalność pod firmą: Restauracja „KOTWICA” Dariusz Kowalski, kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu dania „wieprzowina słodko – kwaśna” o wartości 15,00 zł  jako gotowy wyrób kulinarny, które nie odpowiadało wymaganiom jakościowym określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 669) w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w przepisie § 17 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 774), z uwagi na nie podanie w miejscu sprzedaży w cenniku lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom, nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników, z uwagi na to, że wymierzenie ww. przedsiębiorcy kary pieniężnej określonej na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) byłoby niezgodne z zasadą proporcjonalności wyrażoną w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), tj. z uwagi na jego bezprzedmiotowość w całości.

 

Uzasadnienie

 

W dniu 22 i 26 maja 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1, 2, 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004, str. 1 z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno–spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 raz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniem numer 00013200 z dnia 22 maja 2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u Dariusza Kowalskiego, prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą: Restauracja „KOTWICA” Dariusz Kowalski, ul. Wojska Polskiego 4 w Międzywodziu, (zwanemu dalej również „stroną”), w punkcie gastronomicznym Kuchnia Chińska „SHANGHAI” w Centrum Handlowym „AUCHAN” Ustowo 45.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie danie „wieprzowina słodko-kwaśna” o wartości 15,00 zł, przy którym w miejscu sprzedaży w cenniku lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi nie podano nazwy lub imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników. W związku z powyższym w toku kontroli stwierdzono, że w/w produkt nie spełniał wymagań jakościowych określonych w art. 4 ust.1  ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno - spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669; zwanej dalej również „ustawą o jakości) w związku z naruszeniem szczegółowych wymagań określonych w § 17 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 774).

 

Zgodnie bowiem z treścią przepisu § 17 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 774) w przypadku środków spożywczych bez opakowań lub pakowanych przy sprzedaży oprócz nazwy środka  spożywczego podaje się nazwę albo imię i nazwisko producenta (pkt 1), wykaz składników (pkt 2). Informacje te, zgodnie z ust 2 § 17 w/w rozporządzenia, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom.

 

Biorąc pod uwagę ustalenia kontroli w dniu 18 czerwca 2014 r. do kontrolowanego przedsiębiorcy, i jednocześnie producenta, zakwestionowanego środka spożywczego,  Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie przepisu art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.) wystosował wystąpienie pokontrolne. Pismem z dnia 3 lipca 2014 r. strona poinformowała, że wszystkie uchybienia zostały usunięte.

 

Mając na uwadze powyższe ustalenia, pismem z dnia 24 lipca 2014r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu dania „wieprzowina słodko-kwaśna” nieodpowiadającego wymaganiom jakości handlowej o których mowa w art. 4 ust.1  ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno - spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) w związku z naruszeniem szczegółowych wymagań określonych w § 17 ust. 1 pkt 1 i 2 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 774), z uwagi na to, iż przedsiębiorca  nie podał nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników.

 

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia nie skorzystała.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669), jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi. Definicja ta jednoznacznie wskazuje, że oznakowanie artykułu rolno-spożywczego jest jednym z elementów jego jakości handlowej.

 

Z kolei art. 4 ust.1 ustawy o jakości określa, ze wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnianie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Jednocześnie ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002”, zgodnie z którym „wprowadzenie na rynek” oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego. W świetle powyższej definicji strona przedmiotowego postępowania odpowiada za jakość wprowadzanych przez siebie do obrotu artykułów rolno-spożywczych.

 

Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) stanowi ponadto w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy o jakości kary pieniężne, o których mowa  m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 „rozporządzenia (WE) 178/2002” zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanej partii artykułu rolno-spożywczego, tj. dania „wieprzowina słodko-kwaśna” Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu nie jest znaczny. Przedmiotowy produkt należy do tzw. kuchni chińskiej. Dania do niej należące nie należą do powszechnie spożywanych przez przeciętnego polskiego konsumenta. Cieszą się one niewątpliwie jednak powodzeniem u określonej grupy konsumentów. Konsument taki decydując się na zakup tego rodzaju środka spożywczego ma świadomość czego może się spodziewać. Nie zmienia to oczywiście faktu, że informacje te, uwzględniając obowiązujące przepisy oraz prawo konsumenta do rzetelnej informacji o produkcie winny być umieszczone przy produkcie.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym fachowy obrót artykułami żywnościowymi, a celem jej działalności jest sprzedaż potraw konsumentowi. Wskazać w tym miejscu należy, iż jest to sprzedaż wyspecjalizowana. Zdaniem tut. organu stanowi to o tym, że można ją potraktować jako profesjonalistę mającego wpływ na obrót żywnością, a więc mającego obowiązek znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaną przez niego działalnością. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest zwracanie szczególnej uwagi, na to, aby do obrotu handlowego nie trafiały środki spożywcze niespełniające wymagań jakościowych. Przy ocenie stopnia zawinienia organ uwzględnił również okoliczność, iż stwierdzone  nieprawidłowości były możliwe do uzupełnienia na miejscu. Organ uwzględnił fakt, że strona w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne poinformowała, iż usunęła stwierdzone uchybienia.

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił fakt, iż zakwestionowany produkt spełniał inne wymagania jakościowe określone w przepisach regulujących jakość handlową artykułów rolno-spożywczych, w tym przeprowadzonej na miejscu, w toku kontroli, oceny organoleptycznej.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że strona nie była kontrolowana przez tutejszy organ.

 

Biorąc nadto pod uwagę piąty z czynników mających wpływ na wysokość kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, na podstawie informacji uzyskanych od przedsiębiorcy, stwierdził, że strona w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013r., poz. 672 ze zm.) należy do grupy tzw. małych przedsiębiorców, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku nie jest jednym z największych spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców. 

 

Po szczegółowej analizie wszystkich opisanych wyżej okoliczności i czynników, które ustawa o jakości nakazuje wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej brać pod uwagę w toku prowadzonego postępowania administracyjnego z tytułu naruszenia jej przepisów, organ stwierdził, że w sprawie nie ma podstaw do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Biorąc pod uwagę fakt, że najniższy możliwy wymiar kary zgodnie z ww. przepisem wynosi 500,00 złotych, uznać należy, że wymierzenie kary choćby w najniższym jej wymiarze naruszyłoby zasadę proporcjonalności określoną w art. 17 ust. 2 „rozporządzenia (WE) 178/2002”, a mianowicie kara ta byłaby niewspółmierna do stwierdzonego naruszenia w kontekście jego wagi, stopnia szkodliwości, jak i zakresu naruszenia. Ponadto podjęte przez stronę działania po ujawnieniu nieprawidłowości pozwalają w ocenie organu na uznanie, iż również cel zapobiegawczy, prewencyjny postępowania został osiągnięty jeszcze przed ewentualnym wymierzeniem kary pieniężnej.

 

Podsumowując powyższe, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej  zdecydował o odstąpieniu od wymierzenia kary określonej w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości i w związku z tym uznał dalsze prowadzenie postępowania administracyjnego w świetle stwierdzonych okoliczności sprawy, w całości za bezprzedmiotowe.

 

Zgodnie z dyspozycją art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 148 ze zm.), do postępowania przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

W przypadku, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej na podstawie przepisu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267 ze zm.), wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części, w związku z powyższym Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł jak w sentencji.

 

Pouczenie:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ul. Plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.  

                                                                                                          

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

                                                                                                                           ……………………………………………………………

(podpis z podaniem  imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego

osoby upoważnionej do wydania decyzji)

 

Otrzymują:

• Dariusz Kowalski Restauracja „KOTWICA” Dariusz Kowalski, ul. Wojska Polskiego 4; 72-415 Międzywodzie,
• a/a (Tp).