WKŻ.8361.23.2015

Szczecin, dnia 23.07.2015r.

ZACHODNIOPOMORSKI
WOJEWÓDZKI INSPEKTOR
INSPEKCJI HANDLOWEJ

Marek Lewandowski
Firma przedsiębiorcy: Marek Lewandowski
ul. Zagłoby 20/2
71-687 Szczecin

DECYZJA WKŻ.8361.23.2015
wymierzająca karę pieniężną

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy Markowi Lewandowskiemu Firma przedsiębiorcy: Marek Lewandowski ul. Zagłoby 20/2, 71-687 Szczecin karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 2 partii wędlin bez opakowań (luz) o wartości 226,80 zł,  nieodpowiadających wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678)  w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), tj. ze względu na to, że w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz informacji dotyczącej wykazu składników.

Uzasadnienie

W dniach 12 i 13 lutego 2015r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678), w związku zart. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniami nr WKŻ/U-29/2015 i nr WKŻ/U-34/2015 z dnia 12.02.2015r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy Marka Lewandowskiego, prowadzącego działalność gospodarczą w Sklepie „Ewa Mięso-Wędliny” przy ul. Stanisława Staszica 1 Targowisko Manhattan (Pawilon 6A) w Szczecinie, zwanego dalej również „stroną”.

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej m.in. 5 partii wędlin oferowane do sprzedaży luzem, które sprawdzono pod kątem spełniania wymagań jakościowych określonych m.in. w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29).

W wyniku sprawdzenia stwierdzono, iż przy 2 partiach wędlin oferowanych do sprzedaży luzem o łącznej wartości 226,80 zł, w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz nie uwidoczniono wykazu składników.

Zgodnie bowiem z przepisem § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), w przypadku środków spożywczych oferowanych do sprzedaży konsumentowi finalnemu lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta finalnego lub ich pakowania do bezzwłocznej sprzedaży podaje się m.in. nazwę albo imię i nazwisko producenta oraz wykaz składników. Ponadto zgodnie z § 19 ust. 2 ww. rozporządzenia powyższe informacje podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu.

W związku z ustaleniami kontroli stwierdzono, że przedsiębiorca Marek Lewandowski, prowadzący działalność gospodarczą w Sklepie „Ewa Mięso-Wędliny” przy ul. Stanisława Staszica 1 Targowisko Manhattan (Pawilon 6A) w Szczecinie, wprowadził do obrotu 2 partie wędlin, tj.: kiełbasę swojską, kiełbasę wiejską, oferowane do sprzedaży luzem o łącznej wartości 226,80 zł, które nie odpowiadały wymaganiom jakościowym określonym w  art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678) z uwagi na niespełnienie wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29).

Przed zakończeniem czynności kontrolnych, kontrolowany przedsiębiorca uzupełnił brakujące informacje w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz informacji w zakresie wykazu składników.

W związku z powyższym, pismem z dnia 26 czerwca 2015r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę Marka Lewandowskiego Firma przedsiębiorcy: Marek Lewandowski ul. Zagłoby 20/2, 71-687 Szczecin o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 2 partii wędlin oferowanych do sprzedaży luzem, o wartości 226,80 zł, które nie odpowiadały wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678) w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29)  z uwagi na to, iż w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz informacji dotyczącej wykazu  składników.

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia skorzystała. W piśmie z dniu 3.07.2015r. strona wskazała, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu w zakresie stwierdzenia, iż do obrotu zostały wprowadzone dwie partie wędlin luzem, bowiem strona na żądanie organu przedstawiła faktury oraz handlowe dokumenty identyfikacyjne odpowiadające właściwościom wskazanego towaru. Zdaniem strony z literalnego brzmienia przepisów § 19 ust. 1, pkt 2-3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. wynika zwrot „podaje się (…) wykaz składników” nie oznacza to zatem, że obowiązek taki leży po stronie przedsiębiorcy. Ponadto strona w rzeczonym piśmie stwierdza, iż w sytuacji, gdy istnieją spory co do znaczenia zwrotu użytego w akcie prawnym co do zasady winno się dokonać pełnej wykładni aktu prawnego, posiłkując się jej wyznacznikami. Jednakże, jak podkreśla strona, z uwagi na fakt, iż jest to czynność wysoce trudna i wymagająca dużego doświadczenia w sferze interpretacji aktów prawnych oraz doświadczenia, wielokrotnie jest pomijana i wówczas zdaniem strony należy posiłkować się tym co już zostało ustalone i może być uznane za bezsporne. Strona podnosi również, że w przedmiotowej sprawie brak jest poglądów doktryny oraz judykatury co do znaczenia zwrotu „podaje się”, zatem zwrot ten powinien zostać zinterpretowany na korzyść strony, w znaczeniu potocznym – przykładowo – „podaje się ustnie na żądanie konsumenta”. Strona w rzeczonym piśmie odwołuje się również do racjonalności prawodawcy, bowiem w jej ocenie zastosowano tzw. zwrot niedookreślony, który może być rozumiany na wiele sposobów. W przypadku gdyby ustawodawca w istocie wymagał od przedsiębiorców sprzedających towar „luzem” podawania w widocznym miejscu składu sprzedawanego towaru umieściłby taki zapis w przytoczonym rozporządzeniu. Jednocześnie  strona wskazuje, że podczas kontroli nie dociekano co się mogło stać z etykietą, która pozostała z każdą partią wędlin.    W ocenie strony etykiety przy partiach wędlin były, jednakże z uwagi na fakt, że w sklepie w którym strona sprzedaje towar jest duża wilgotność (towar wydziela osocze, paruje, itp.), zatem etykieta mogła ulec zniszczeniu i jako nieczytelna, zostać wyrzucona.

Mając na uwadze powyższe Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej dokonał oceny treści wyjaśnień strony pod kątem przydatności dla toczącego się postępowania stwierdzając, że nie podziela stanowiska strony postępowania w zakresie przytoczonego sformułowania „podaje się”. Organ uznał, że w świetle zakresu odpowiedzialności określonej w rozporządzeniu  Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) przedsiębiorca biorący udział w obrocie artykułami żywnościowymi, będący jednocześnie jednym z ogniw w procesie dystrybucji środków spożywczych na każdym etapie wprowadzania ich do obrotu zobowiązany jest do podania określonych przepisami prawa informacji stanowiącymi wymagania w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Przepis § 19 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29) wskazuje na formę podawania informacji w zakresie m.in. nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników. Podanie ww. informacji w formie ustnej na żądanie konsumenta nie wypełnia wymogów ww. przepisu. Ponadto zdaniem organu nie ma znaczenia dla niniejszego postępowania fakt, iż jak twierdzi przedsiębiorca etykiety były, tylko z uwagi na warunki panujące w sklepie mogły ulec zniszczeniu i jako nieczytelne zostać wyrzucone. W takim przypadku przedsiębiorca nie może zasłaniać się warunkami panującymi w sklepie które mogły doprowadzić do stwierdzonych nieprawidłowości celem uchylenia się od odpowiedzialności za naruszenie przepisów o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Jeżeli tak było to spoczywał na nim obowiązek sporządzenia i uwidocznienia nowych etykiet z wymaganymi informacjami. Sam fakt stwierdzenia podczas kontroli braku wymaganych prawem informacji stanowi naruszenie cytowanych wyżej przepisów i nie powoduje powstania po stronie organu obowiązku dociekania okoliczności warunkujących ich brak.

Mając na uwadze powyższe Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, że złożone wyjaśnienia strony nie dają podstawy do zakończenia postępowania administracyjnego i polubownego rozwiązania zaistniałego sporu (tak jak wnosi strona w rzeczonym piśmie), w związku z czym nie mają wpływu na zmianę oceny przesłanek z art. 40a ust. 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678).

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i  oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

W świetle z kolei przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych do sprzedaży uregulowane zostały m.in. w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 1169/2011” oraz na gruncie prawa krajowego w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie znakowania”, stanowiącego akt wykonawczy do ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych jw.

Zgodnie z przepisem § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie znakowania w przypadku środków spożywczych oferowanych do sprzedaży konsumentowi finalnemu lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta finalnego lub ich pakowania do bezzwłocznej sprzedaży podaje się m.in. nazwę albo imię i nazwisko producenta  (pkt 2), wykaz składników – zgodnie z art. 18-20 rozporządzenia 1169/2011, z uwzględnieniem informacji, o których mowa w art. 21 tego rozporządzenia (pkt 3).

Przepis art. 18 ust. 1 w/w rozporządzenia 1169/2011 stanowi, że wykaz składników rozpoczyna się lub jest poprzedzony właściwym nagłówkiem, który składa się z wyrazu „składniki” lub zawiera ten wyraz. Obejmuje on wszystkie składniki środka spożywczego, w malejącej kolejności ich masy w momencie użycia składników przy wytwarzaniu tego środka spożywczego.

Z kolei zgodnie z przepisem § 19 ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu.

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.             

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.), które weszło w życie w dniu 13 grudnia 2014r. i które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej, że jest niezgodna z mającym zastosowanie prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

W świetle powyższych definicji przedsiębiorca Marek Lewandowski, odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych niezgodnych z wymaganiami jakościowymi.

Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678), stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678) kary pieniężne, o których mowa   m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanych 2 partii artykułów rolno-spożywczych, tj. kiełbasy swojskiej, kiełbasy wiejskiej o łącznej wartości 226,80 złotych, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku braku uwidocznienia w miejscu sprzedaży obowiązkowych informacji dla konsumentów w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników wędlin jest o tyle znaczny, iż poprzez brak uwidocznienia informacji w tym zakresie konsument pozbawiony jest wiedzy, kto jest producentem wędlin i jakie składniki zawarte są w wędlinach. W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Konsument, kierując się informacjami zawartymi w oznakowaniu środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta były uwidocznione.

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym obrót artykułami spożywczymi, i powinny być mu znane przepisy dotyczące obrotu takimi środkami. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno-spożywcze. W odniesieniu do braku uwidocznienia nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników organ uznał, iż w tym zakresie strona ponosi winę z racji tego, że wprowadzając do obrotu środki spożywcze miała możliwość zweryfikowania informacji umieszczonych na opakowaniach zbiorczych, w których dostarczono wędliny do sklepu bądź w dokumentacji przywozowej i uwidocznienia ich zgodnie z obowiązującymi przepisami, a w przypadku jak podnosi strona zniszczenia etykiet znajdujących się przy oferowanych do sprzedaży produktach ponownego ich uwidocznienia zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Strona postępowania jako profesjonalista, działający na rynku artykułów rolno-spożywczych ma obowiązek znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaną przez niego działalnością, w tym przepisów prawa nakładających na przedsiębiorców obowiązek oznakowania wędlin sprzedawanych bez opakowań w sposób wynikający z powszechnie obowiązujących przepisów. Przy ocenie stopnia zawinienia strony organ  uwzględnił fakt, że strona w toku kontroli w miejscu sprzedaży na wywieszce przy 2 partiach wędlin uwidoczniła brakujące informacje.

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że zakwestionowane wędliny poza wskazanymi nieprawidłowościami dotyczącymi braku uwidocznienia informacji dotyczącej nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników spełniały pozostałe wymagania jakościowe. Organ uwzględnił jednak fakt, iż stwierdzona nieprawidłowość dotycząca braku wykazu składników oraz oznaczenia producenta pomimo tego, że dotyczyła oznakowania, które stanowi jedynie część wymagań w zakresie jakości handlowej przewidzianych przez przepisy prawa dla tego rodzaju środków spożywczych w obrocie z udziałem konsumentów, to informacje te stanowią jeden z najważniejszych elementów jakości handlowej.

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że podczas dotychczasowych kontroli przedsiębiorcy nie kwestionowano jakości handlowej artykułów rolno spożywczych.

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, w oparciu o przedstawione przez stronę oświadczenie, stwierdził, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „mikro-przedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest najmniejszy. Z tego też względu organ odstąpił od ustalenia kwotowej wartości obrotu strony, uznając, iż informacja w tym zakresie nie będzie miała wpływu na ocenę przedmiotowej przesłanki i wymiar kary pieniężnej. Uznano ponadto, że posiadane dane o kategorii przedsiębiorcy są w tym przypadku wystarczające do zakończenia sprawy administracyjnej, co pozostaje w zgodzie z zasadą szybkości postępowania, według której organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej opisane wyżej okoliczności stanowią podstawę do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Należy zaznaczyć przy tym, że najniższy możliwy wymiar kary wynosi 500,00 złotych, natomiast górną granicę stanowi pięciokrotna wartość korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej. Stąd też przy uwzględnieniu wszystkich opisanych wyżej przesłanek postanowiono wymierzyć przedsiębiorcy Markowi Lewandowskiemu karę pieniężną w wysokości 500,00zł.

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem organu wymierzona w wysokości 500,00 złotych kara spełnia te przesłanki, stąd postanowiono, jak w sentencji.

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) organ administracji publicznej załatwia sprawę poprzez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, w związku  z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

Pouczenia:

1.  Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca Marek Lewandowski Firma przedsiębiorcy: Marek Lewandowski ul. Zagłoby 20/2, 71-687 Szczecin powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

1. Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów,    Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej
Ewa Kryjom

..…………………………………
(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska osoby upoważnionej do wydania decyzji)

Otrzymują:

- Marek Lewandowski Firma przedsiębiorcy: Marek Lewandowski ul. Zagłoby 20/2, 71-687 Szczecin,

- a/a.