WKŻ.8361.122.2014

                                                                                               Szczecin, dnia 18.03.2015r.

  ZACHODNIOPOMORSKI                                            

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

 

 

„Carrefour Polska”

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

ul.  Targowa 72

03-734 Warszawa

 

 

DECYZJA WKŻ.8361.122.2014

o wymierzeniu kary pieniężnej

 

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267 z późn. zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy „Carrefour Polska”  Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 3 partii artykułów rolno - spożywczych (tj. wędlin) o wartości 83,29 zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Uzasadnienie

 

W dniach 18 i 25 lipca 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.), w związku z  art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2  ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniami Nr 00013655 z dnia 18 lipca 2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy „Carrefour Polska” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącego działalność gospodarczą w Szczecinie przy ul. Bohaterów Warszawy 42, zwanego dalej również „stroną”.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej 3 partie środków spożywczych o łącznej wartości 83,29 zł, tj.:

1. Szynka wiejska, wędzonka wieprzowa, parzona, wędzona, plasterkowana 148g., produkcji Sokołów S.A. al. 550-lecia 1, 08-300 Sokołów Podlaski, nr partii 41811;
2. Kiełbasa wiejska barowa średnio – rozdrobniona, wędzona parzona, wieprzowa (opakowana), produkcji Przetwórstwo Mięsne Tadeusz Sitarski ul. Słowackiego 23, 26-650 Przytyk, nr partii 09-07-2014;
3. Kiełbasa wiejska z komina wędlina wieprzowo-drobiowa wędzona, parzona (opakowana) produkcji Zakłady Mięsne Henryk Kania S.A. ul. Korczaka 5, 43-200 Pszczyna, nr partii 191 732506;

których oznakowanie poddano kontroli m.in. pod kątem przepisów ustawy o jakości handlowej artykułów rolno - spożywczych. W wyniku kontroli stwierdzono, że Szynka wiejska, wędzonka wieprzowa, parzona, wędzona, plasterkowana zawiera w składzie stabilizatory: trifosforany, polifosforany; przeciwutleniacze (askrobinian sodu), substancję konserwującą (azotyn sodu); Kiełbasa wiejska barowa, średnio – rozdrobniona, wędzona parzona, wieprzowa (opakowana) - stabilizatory – E450, E451, przeciwutleniacz E316, substancja zagęszczająca E407, substancja konserwująca E250 oraz Kiełbasa wiejska z komina, w składzie której producent zadeklarował: stabilizator E450, substancję zagęszczającą E407, przeciwutleniacze E300, E301, substancję konserwującą E250.

 

Mając na uwadze zastosowanie w nazwach ww. środków spożywczych określenia „wiejska” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tych środków spożywczych, zawartymi na opakowaniu w toku kontroli uznano, iż oznakowanie to wprowadza konsumenta w błąd co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie jego nazwy, właściwości, składu źródła pochodzenia oraz metod wytwarzania lub produkcji, a także poprzez przypisywanie środkowi spożywczemu właściwości, których nie posiada oraz sugeruje, że środek spożywczy posiada właściwości szczególne.

 

W związku z powyższym w toku kontroli uznano, iż taki wprowadzający konsumenta w błąd sposób oznakowania stanowi naruszenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o jakości”, w związku z naruszeniem przepisu art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 ze zm.).

 

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia w zakresie oznakowania, pismami z dnia 18 sierpnia  2014 r. do kontrolowanego przedsiębiorcy oraz do producentów zakwestionowanych środków spożywczych Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienia pokontrolne, wzywające do usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pismami z dnia 3 oraz 4 września 2014r. strona poinformowała o podjętych w tej sprawie działaniach. Strona, zgodnie z wewnętrzną procedurą, podjęła odpowiednie kroki w celu wyjaśnienia zaistniałych niezgodności. Poinformowała jednocześnie o otrzymanych od poszczególnych producentów rodzajach podjętych działań naprawczych (producenci dokonają stosownych zmian w oznakowaniu produktów).

 

Z kolei przedsiębiorca Przetwórstwo Mięsne „TED” - Tadeusz Sitarski w odpowiedzi na wystosowane do niego wystąpienie pokontrolne, pismem z dnia 22 sierpnia 2014 r. poinformował, że nieprawidłowości stwierdzone w sprzedaży produktu zostały natychmiast usunięte oraz przedłożył wzór poprawionej etykiety tj. bez słowa „wiejska”.

 

Przedsiębiorca Zakłady Mięsne Henryk Kania S.A pismem z dnia 12 września 2014 r. poinformował, iż nie może zgodzić się ze stanowiskiem organu, ze oznakowanie produktu sprzedawanego pod nazwą „kiełbasa wiejska z komina” jest nieprawidłowe. Niezależnie jednak od stanowiska przedstawionego powyżej wskazał, iż spółka  podjęła działania mające na celu poprawę oznakowania produktu tj. usuniecie z nazwy oznaczenia „wiejska”.

 

Producent zakwestionowanej w toku kontroli „Szynki wiejskiej” , tj. „Sokołów” S.A. w odpowiedzi na wystosowane do niego wystąpienie pokontrolne w piśmie z dnia 29 sierpnia 2014 r. podniósł, iż zasadniczo nie podziela stanowiska Organu. W swym obszernym wystąpieniu wskazał, że „Szynka wiejska” nie narusza, w jego opinii, zarówno szczegółowych jak i ogólnych przepisów prawa żywnościowego, co można np. zilustrować powołaniem się na pozytywne stanowisko Głównego Inspektora Jakości Artykułów Rolno-Spożywczych w stosunku do analogicznego produktu czy okolicznością, ze Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi na podstawie uchwał Kolegium Naukowego Programu PDŻ – Poznaj Dobrą Żywność dwukrotnie przyznał kwestionowanemu obecnie produktowi znak jakości „Poznaj Dobrą Żywność”. Zdaniem producenta, oznaczenie to nie powinno i nie ma na celu wprowadzać kogokolwiek w błąd zarówno co do składu produktu, jak i sposobu i metod jego wytwarzania (produkcji), a to ze względu na takie okoliczności jak: wysoki poziom świadomości przeciętnego konsumenta, implikujący jego zdolność do rozpoznania i rozróżnienia produktu przemysłowego, dystrybuowanego poprzez sieć handlową od produktu wiejskiego (domowego), czy też brak prawnej możliwości nabywania na rynku artykułów posiadających cechy i charakter typowo wiejski (domowy) z uwagi na wymóg prawa żywnościowego czy też długotrwały i rozpowszechniony na polskim rynku artykułów spożywczych zwyczaj wprowadzania do obrotu przez producentów przemysłowych produktów zawierających oznaczenia nawiązujące do takich pojęć jak „dom’, „rodzina”, „wieś”, a produkowanymi metodami przemysłowymi, implikującymi niejednokrotnie użycie pewnych dodatków i substancji dodatkowych. Co więcej, producent w swym piśmie wskazał na możliwość uzyskania wyczerpującej i zgodnej z prawdą wiedzy na temat charakterystyki produktu w oparciu o oznaczenie rozumiane jako wszelkie informacje w postaci napisów i innych oznaczeń dotyczące środka spożywczego i umieszczone na opakowaniu

Pomimo przytoczonych argumentów producent wskazał, iż nazwa przedmiotowego produktu przy zachowaniu jego dotychczasowej charakterystyki ulegnie zmianie na „Szynka Klasyczna Sokołowska, nie będzie zatem stosować określenia „wiejska”.

 

Mając na uwadze ustalenia kontroli oraz uwzględniając okoliczność, iż z dniem 13 grudnia 2014r. nastąpiła zmiana przepisów prawa żywnościowego, która spowodowała uchylenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy o jakości oraz art. 46 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej dokonał analizy stwierdzonego w toku kontroli naruszenia w kontekście podstaw do wszczęcia postępowania zmierzającego do wymierzenia kary administracyjnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

 

Obecnie wymogi dotyczące informacji na temat żywności uregulowane są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywy Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304 z 22.11.2011r., s. 18 z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 1169/2011”, które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 ustawy o jakości, którego naruszenie stwierdzone zostało w trakcie kontroli inspektorów Inspekcji Handlowej, do znakowania artykułów rolno-spożywczych stosuje się odpowiednio wymagania określone w (…) art. 46 ust. 1 pkt 1 (…) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.).

 

Z dniem 13 grudnia 2014r. uchylone zostały cytowane wyżej przepisy zarówno art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, jak i art. 46 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

 

Nie mniej jednak obowiązek przekazywania rzetelnych informacji na temat żywności, tj. niewprowadzających w błąd co do właściwości środka, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji wprowadzony został przepisem art. 7 ust. 1 lit a) rozporządzenia 1169/2011, który wprost stosuje się od dnia 13 grudnia 2014r.

 

Norma zawarta w tym przepisie zatem, w odróżnieniu od normy zawartej w cytowanym wyżej przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, który odsyłał do art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wprost reguluje obowiązek rzetelnego informowania na temat żywności, tj. takiego które nie wprowadza w błąd.

 

Mając powyższe na uwadze pismem z dnia 20 lutego 2015r., Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę „Carrefour Polska” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 3 partii środków spożywczych o wartości 83,29 zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do: jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji, tj.

1. Szynki wiejskiej, wędzonki wieprzowej, parzonej, wędzonej, plasterkowanej 148g; która w składzie zawiera stabilizatory trifosforany, polifosforany; przeciwutleniacze: askrobinian sodu, substancja konserwująca: azotyn sodu;
2. Kiełbasy wiejskiej barowej średnio – rozdrobnionej, wędzonej parzonej, wieprzowej, która w składzie zawiera stabilizatory – E450, E451, przeciwutleniacz E316, substancję zagęszczającą E407, substancję konserwującą E250;
3. Kiełbasy wiejskiej z komina, zawierającej: stabilizator E450, substancję zagęszczającą E407, przeciwutleniacze E300, E301, substancję konserwującą E250.

 

 

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia nie skorzystała.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.), jakość handlowa to cechy artykułu rolno- spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

 

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

 

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych u danego przedsiębiorcy uregulowane zostały w rozporządzeniu 1169/2011.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów prawa żywnościowego, etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumentów w błąd.

 

Przywołana wyżej ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.

 

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

 

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej, że jest niezgodna z mającym zastosowaniem prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

 

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

 

W świetle powyższych definicji strona odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanych 3 partii artykułów rolno-spożywczych o wartości 83,29 zł, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku wprowadzającej w błąd informacji na temat żywności, tj. zastosowanie w nazwach środków spożywczeych określeń „wiejska” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu, zawartymi na opakowaniu przedmiotowych środków spożywczych, w których pojawiły się m.in.: stabilizatory: trifosforany, polifosforany; przeciwutleniacze: askrobinian sodu, substancja konserwująca: azotyn sodu (dot. „Szynki wiejskiej”); stabilizatory – E450, E451, przeciwutleniacz E316, substancja zagęszczająca E407, substancja konserwująca E250 (dot. „Kiełbasy wiejskiej barowej”) oraz stabilizator E450, substancja zagęszczająca E407, przeciwutleniacze E300, E301, substancja konserwująca E250 (dot. „Kiełbasy wiejskiej z komina”)  jest o tyle znaczny, iż takie oznakowanie artykułów rolno-spożywczych sugeruje, że produkty zostały wytworzone w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych. W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Wskazane przepisami prawa informacje, które winny znaleźć się na opakowaniu danego produktu, mają stanowić jasną i rzetelną informację dla konsumenta. Konsument, kierując się informacjami zawartymi w oznakowaniu środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta, były rzetelne i nie wprowadzały w błąd.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym obrót m.in. artykułami spożywczymi i powinny być mu znane przepisy dotyczące obrotu takimi środkami. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno- spożywcze. W odniesieniu do stwierdzonej w toku kontroli nieprawidłowości dotyczącej oznakowania środków spożywczych organ uznał, iż w tym zakresie strona ponosi winę z racji tego, że wprowadzając do obrotu środki spożywcze strona miała możliwość zweryfikowania napisów umieszczonych na opakowaniu jednostkowym zakwestionowanych produktów. Zatem takie wprowadzające w błąd oznakowanie przedmiotowych produktów widoczne było od momentu jego zakupu przez przedsiębiorcę i z tego względu wprowadzenie ich do obrotu stanowi o winie przedsiębiorcy. Nie ma przy tym znaczenia, w kontekście przepisów regulujących zakres i krąg podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzanie do obrotu środków spożywczych niespełniających wymagań jakościowych, okoliczność, że strona nie jest producentem, pod którego wyłącznym nadzorem pozostaje proces produkcji, przetwarzania i dystrybucji i nie ma instrumentów bezpośrednio wpływających na jakość dostarczanych jej produktów. Przy ocenie stopnia zawinienia strony organ uwzględnił również postawę strony po powzięciu informacji o nieprawidłowościach w oznakowaniu, strona bowiem podjęła działania mające na celu wyjaśnienie zaistniałych niezgodności i ich wyeliminowanie, o czym powiadomiła tut. organ w odpowiedziach na wystąpienie pokontrolne.

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że poza stwierdzoną nieprawidłowością w oznakowaniu środki spożywcze spełniały stawiane im w obowiązujących przepisach prawa wymagania.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że strona była kontrolowana przez tut. Organ, a w wyniku przeprowadzonych kontroli kwestionowano jakość handlową artykułów rolno - spożywczych.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno- spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, mając na uwadze oświadczenie strony oraz w oparciu o dane będące w posiadaniu organu, dokonał oszacowania wielkości obrotów na podstawie art. 23 § 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), i stwierdził, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „pozostałych przedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest jednym z największych spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców. Z tego też względu organ odstąpił od ustalenia kwotowej wartości obrotu strony, uznając, iż informacja w tym zakresie nie będzie miała wpływu na ocenę przedmiotowej przesłanki i wymiar kary pieniężnej. Uznano ponadto, że posiadane dane o kategorii przedsiębiorcy są w tym przypadku wystarczające do zakończenia sprawy administracyjnej, co pozostaje w zgodzie z zasadą szybkości postępowania, według której organy administracji publicznej powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej opisane wyżej okoliczności stanowią podstawę do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Należy zaznaczyć przy tym, że najniższy możliwy wymiar kary wynosi 500,00 złotych, natomiast górną granicę stanowi pięciokrotna wartość korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej. Stąd też przy uwzględnieniu wszystkich opisanych wyżej przesłanek postanowiono wymierzyć stronie karę pieniężną w wysokości 500,00 zł (pięćset złotych).

 

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 „rozporządzenia (WE) 178/2002”, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wymierzona w wysokości 500,00 zł kara spełnia te przesłanki, stąd postanowiono jak w sentencji.

 

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego organ administracji publicznej załatwia sprawę poprzez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, w związku z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

 

 

Pouczenie:

1. Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

 

1. Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ul. Plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.  

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

                                                                                                                                …........................................................

                   (podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego

                          osoby upoważnionej do wydania decyzji)

 

Otrzymują:

1. „Carrefour Polska” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ul.  Targowa 72, 03-734 Warszawa
2. a/a.