WKŻ.8361.121.2014

                                                                                                          Szczecin, dnia 25.02.2015r.

   ZACHODNIOPOMORSKI

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

Szczecindis

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością

ul. Towarowa 35

61-896 Poznań

 

 

DECYZJA WKŻ.8361.121.2014

wymierzająca karę pieniężną

 

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy Szczecindis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z siedzibą w Poznaniu (61-896), ul. Towarowa 35 karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 2 partii artykułów rolno-spożywczych o wartości 99,87zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego.

 

Uzasadnienie

 

W dniach 18 i 22 lipca 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.), w związku zart. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniem Nr 00013652 z dnia 18.07.2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy Szczecindis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącego działalność gospodarczą w Market E.Leclerc w Szczecinie przy ul. Rostockiej 15, zwanego dalej również „stroną”.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej 2 partie artykułów rolno-spożywczych o łącznej wartości 99,87zł, tj.: „Ser dojrzewający Babuni plastry 150g „SERENADA”; oznakowany m.in.: Spółdzielcza Mleczarnia „Spomlek” ul. Kleeberga 12; 21-300 Radzyń Podlaski; najlepiej spożyć przed: 01.09.2014; nr partii: 1806 M; oraz „TUREK świeży smak” naturalny ser twarogowy termizowany 150g oznakowany m.in.: Mleczarnia „TUREK” Sp. z o.o.; ul. W. Milewskiego 11; 62-700 Turek; Zakład w Głubczycach ul. Raciborska 36; 48-100 Głubczyce; należy spożyć do: 05.08.2014; nr partii: T 11:12 U9, których oznakowanie poddano kontroli m.in. pod kątem przepisów ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

 

W wyniku kontroli stwierdzono, iż „Ser dojrzewający Babuni plastry 150g „SERENADA”; zawiera w składzie m.in.: substancję konserwująca, a „TUREK świeży smak” naturalny ser twarogowy termizowany m.in.: substancje zagęszczające (karboksymetyloceluloza, mączka chleba świętojańskiego, guma ksantanowa).

 

Mając na uwadze zastosowanie w nazwach środków spożywczych określeń, tj. „babuni” czy „naturalny” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tych środków spożywczych, zawartymi na opakowaniu w/w wyżej środków spożywczych w toku kontroli uznano, iż oznakowanie to wprowadza konsumenta w błąd co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie jego nazwy, składu, źródła pochodzenia oraz metod wytwarzania lub produkcji, a także poprzez przypisywanie środkowi spożywczemu właściwości, których nie posiada oraz sugeruje, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości. Uznano bowiem, iż określenia te sugerują, że konsument ma prawo spodziewać się, że produkt został wytworzony w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych (w przypadku „Sera dojrzewającego Babuni plastry 150g „SERENADA”) oraz, że zawiera w swym składzie tylko składniki mleczne, tj. naturalne (w przypadku „TURKA ser twarogowy naturalny świeży smak”).

 

W związku z powyższym w toku kontroli uznano, iż taki wprowadzający konsumenta w błąd sposób oznakowania stanowi naruszenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 z późn. zm.) w związku z naruszeniem przepisu art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.).

 

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia w zakresie oznakowania, pismem z dnia 12 sierpnia 2014r. do kontrolowanego przedsiębiorcy oraz do producentów zakwestionowanych środków spożywczych Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienia pokontrolne, wzywające do usunięcia stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pismem z dnia 1 września 2014r. strona poinformowała, iż w związku z ustaleniami kontroli Inspekcji Handlowej, do czasu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji, zaprzestała zaopatrywania się w przedmiotowe środki spożywcze. Jednocześnie wskazała strona, że producenci kontrolowanych produktów zapewnili stronę o tym, że ich produkty są bezpieczne dla konsumenta. W swojej odpowiedzi strona przytoczyła również (omówione poniżej) stanowiska producentów zakwestionowanych środków spożywczych. Wskazała również, iż nieustannie podejmuje działania mające na celu zapewnienie zgodności oferowanych przez nią do sprzedaży towarów z obowiązującymi przepisami prawa, a z uwagi na to, że nie jest producentem, pod którego wyłącznym nadzorem pozostaje proces produkcji, przetwarzania i dystrybucji, nie ma instrumentów bezpośrednio wpływających na jakość dostarczanych jej produktów.

 

Z kolei Spółdzielcza Mleczarnia Spomlek w odpowiedzi na wystosowane do niej wystąpienie pokontrolne, pismem z dnia 25 sierpnia 2014r. poinformowała, że mając na uwadze potrzebę zbliżenia technologii produkcji serów do receptur tradycyjnych, podjęła działania zmierzające do wyeliminowania ze składu produktu konserwantu. Jednocześnie producent podniósł, że ser Babuni jest na rynku od wielu lat, a jego nazwa spowodowała, że jest on już rozpoznawalny przez klientów. Z kolei w swoim piśmie z dnia 21 sierpnia 2014r. Mleczarnia „Turek” Sp. z o.o. – Zakład w Głubczycach podniósł, że oznakowanie zakwestionowanego środka spożywczego jest zgodne z obowiązującymi przepisami, a użycie określenia „naturalny” ma na celu wyeksponowanie smaku i aromatu wyrobu, który nie zawiera żadnych substancji aromatyzujących lub innych dodatków, jak np. zioła czy szczypiorek. Podniósł nadto, że jest to środek spożywczy niearomatyzowany, wytwarzany z mleka i wolny od innych składników i dodatków, takich jak aromaty i barwniki.

 

Mając na uwadze ustalenia kontroli oraz uwzględniając okoliczność, iż z dniem 13 grudnia 2014r. nastąpiła zmiana przepisów prawa żywnościowego, która spowodowała uchylenie przepisu art. 6 ust. 2 w/w ustawy oraz art. 46 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej dokonał analizy stwierdzonego w toku kontroli naruszenia w kontekście podstaw do wszczęcia postępowania zmierzającego do wymierzenia kary administracyjnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

 

Obecnie wymogi dotyczące informacji na temat żywności uregulowane są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywy Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U.UE L 304 z 22.11.2011r., s. 18 z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 1169/2011”, które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 w/w ustawy, którego naruszenie stwierdzone zostało w trakcie kontroli inspektorów Inspekcji Handlowej, do znakowania artykułów rolno-spożywczych stosuje się odpowiednio wymagania określone w (…) art. 46 ust. 1 pkt 1 (…) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z poźn. zm.).

 

Z dniem 13 grudnia 2014r. uchylone zostały cytowane wyżej przepisy zarówno art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, jak i 46 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

 

Nie mniej jednak obowiązek przekazywania rzetelnych informacji na temat żywności, tj. niewprowadzających w błąd co do właściwości środka, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji wprowadzony został przepisem art. 7 ust. 1 lit a) rozporządzenia 1169/2011, które wprost stosuje się od dnia 13 grudnia 2014r.

 

Norma zawarta w tym przepisie zatem, w odróżnieniu od normy zawartej w cytowanym wyżej przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, który odsyłał do art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wprost reguluje obowiązek rzetelnego informowania na temat żywności, tj. takiego które nie wprowadza w błąd.

 

Mając powyższe na uwadze pismem z dnia 6 lutego 2015r., Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę Szczecindis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 2 partii artykułów rolno-spożywczych o łącznej wartości 99,87zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru i tożsamości, tj. „Sera dojrzewającego Babuni plastry 150g „SERENADA”; oznakowanego m.in.: Spółdzielcza Mleczarnia „Spomlek” ul. Kleeberga 12; 21-300 Radzyń Podlaski; najlepiej spożyć przed: 01.09.2014; nr partii: 1806 M; który zawiera w składzie m.in.: substancję konserwującą, podczas gdy określenie „Babuni” sugeruje, że konsument ma prawo spodziewać się, że produkt został wytworzony w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych oraz „TURKA świeży smak” naturalny ser twarogowy termizowany 150g oznakowany m.in.: Mleczarnia „TUREK” Sp. z o.o.; ul. W. Milewskiego 11; 62-700 Turek; Zakład w Głubczycach ul. Raciborska 36; 48-100 Głubczyce; należy spożyć do: 05.08.2014; nr partii: T 11:12 U9, który zawiera w składzie m.in.: substancje zagęszczające podczas gdy zastosowanie informacji „naturalny” sugeruje, że produkt zawiera w swym składzie tylko składniki mleczne, a z podanego oznakowania w zakresie składników wynika, że użyto substancje zagęszczające (karboksymetyloceluloza, mączka chleba świętojańskiego, guma ksantanowa).

 

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia skorzystała i pismem z dnia 16 lutego 2015r. (wpływ do organu 23.02.12015r.) poinformowała, iż zamiarem spółki nigdy nie było wprowadzenie do obrotu towarów, które nie odpowiadają jakości handlowej. Spółka wskazała, że zakwestionowane w toku kontroli produkty zostały niezwłocznie wycofane ze sprzedaży, a do czasu usunięcia przez producenta stwierdzonych nieprawidłowości, strona zaprzestała obrotu przedmiotowymi środkami spożywczymi. Niezależnie od podjętych działań, strona wskazała na brak zawinienia, celowego i umyślnego działania przy naruszaniu norm prawnych, co w jej ocenie powinno mieć bezpośredni wpływ na ocenę okoliczności faktycznych i prawnych w niniejszym postępowaniu. Strona zwróciła uwagę na konieczność wzięcia przez organ pod uwagę wszystkich pięciu, wymienionych w przepisie art. 40a ust. 5 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, przesłanek mających wpływ na wymiar kary. W jej ocenie jeśli uznać, iż w wyniku działalności strony konsumenci pozbawieni zostali wymaganej prawem rzetelnej informacji o produktach, to było to zdarzenie incydentalne o znikomym stopniu szkodliwości czynu i wąskim zakresie naruszenia. W tej sytuacji spółka wniosła o odstąpienie od wymierzenia kary lub ewentualnie wymierzenie jej w najniższej możliwej wysokości.

 

Niezależnie od powyższego, na etapie postępowania administracyjnego pismem z dnia 11 lutego 2015r. wystąpił do tut. organu producent zakwestionowanego „TURKA świeży smak” naturalny ser twarogowy termizowany 150g, w związku z czym tut. Organ wydał postanowienie o odmowie dopuszczenia producenta do udziału w toczącym się postępowaniu w charakterze strony.

 

 

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił
i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno- spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i  oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

 

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

 

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych u danego przedsiębiorcy uregulowane zostały w rozporządzeniu 1169/2011.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów prawa żywnościowego, etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumentów w błąd.

 

Przywołana wyżej ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.
 

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

 

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej, że jest niezgodna z mającym zastosowaniem prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

 

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

 

W świetle powyższych definicji przedsiębiorca Szczecindis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanych 2 partii artykułów rolno-spożywczych o łącznej wartości 99,87 zł, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku wprowadzającej w błąd informacji na temat żywności, tj. zastosowanie w nazwach środków spożywczych określeń „babuni” czy „naturalny” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tych środków spożywczych, zawartymi na opakowaniu w/w środków spożywczych, w których pojawiły się substancje konserwujące czy zagęszczające jest o tyle znaczny, iż takie oznakowanie artykułów rolno-spożywczych sugeruje, że produkt został wytworzony w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych (w przypadku „Sera dojrzewającego Babuni plastry 150g „SERENADA”) oraz, że zawiera w swym składzie tylko składniki naturalne (w przypadku „TURKA serek twarogowy naturalny świeży smak”). W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Wskazane przepisami prawa informacje, które winny znaleźć się na opakowaniu danego produktu, mają stanowić jasną i rzetelną informację dla konsumenta. Konsument, kierując się informacjami zawartymi w oznakowaniu środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta, były rzetelne i nie wprowadzały w błąd. Biorąc właśnie te argumenty pod uwagę, nie można w ocenie organu zgodzić się z twierdzeniami strony, że stopień szkodliwości stwierdzonego naruszenia był znikomy.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym obrót artykułami spożywczymi, i powinny być mu znane przepisy dotyczące obrotu takimi środkami. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno- spożywcze. W odniesieniu do stwierdzonych w toku kontroli nieprawidłowości dotyczących oznakowania środków spożywczych organ uznał, iż w tym zakresie strona ponosi winę z racji tego, że wprowadzając do obrotu środki spożywcze strona miała możliwość zweryfikowania napisów umieszczonych na opakowaniach jednostkowych zakwestionowanych produktów. Zatem takie wprowadzające w błąd oznakowanie przedmiotowych produktów widoczne było od momentu ich zakupu przez przedsiębiorcę i z tego względu ich wprowadzenie do obrotu stanowi o winie przedsiębiorcy. Nie ma przy tym znaczenia, w kontekście przepisów regulujących zakres i krąg podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzanie do obrotu środków spożywczych niespełniających wymagań jakościowych, okoliczność, że strona nie jest producentem, pod którego wyłącznym nadzorem pozostaje proces produkcji, przetwarzania i dystrybucji i nie ma instrumentów bezpośrednio wpływających na jakość dostarczanych jej produktów, jak i to że zamiarem strony nie było działanie celowe i umyślne. Wskazać w tym miejscu należy, że cechą charakterystyczną sankcji administracyjnej, a taką właśnie jest kara pieniężna nakładana na podstawie przepisów ustawy o jakości, jest jej automatyczne stosowanie wobec podmiotu ponoszącego przypisaną mu obiektywną odpowiedzialność za naruszenie ciążących na nim obowiązków. Samo stwierdzenie – udowodnienie faktu braku rzetelnej informacji, jest wystarczającą przesłanką do nałożenia kary pieniężnej. Nie ma przy tym znaczenia czy niedopełnienie obowiązku w określony sposób nastąpiło z winy (umyślnej czy nieumyślnej) danego podmiotu, czy też nie. Wskazuje organ również, że ustawa nie przewiduje możliwości badania przez organ Inspekcji Handlowej istnienia winy, bądź jej braku po stronie podmiotu, u którego ujawniono nieprawidłowości. Zatem samo stwierdzenie w wyniku kontroli, że określony podmiot nie zrealizował ciążącego na nim obowiązku ustawowego powoduje konieczność nałożenia kary pieniężnej, która jest karą administracyjną. Z drugiej strony przy ocenie stopnia zawinienia strony organ uwzględnił również postawę strony po powzięciu informacji o nieprawidłowościach w oznakowaniu, strona bowiem zaprzestała zaopatrywania się w zakwestionowane środki spożywcze, o czym powiadomiła tut. organ zarówno w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne, jak i na etapie postępowania administracyjnego.

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że poza stwierdzonymi nieprawidłowościami środki spożywcze spełniały stawiane im w obowiązujących przepisach prawa wymagania.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że strona nie była dotychczas kontrolowana przez tut. organ.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno- spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, w oparciu o informację uzyskaną od strony, stwierdził, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „małych przedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku nie jest znaczny.

 

Zdaniem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej opisane wyżej okoliczności stanowią podstawę do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Należy zaznaczyć przy tym, że najniższy możliwy wymiar kary wynosi 500,00 złotych, natomiast górną granicę stanowi pięciokrotna wartość korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu produktów o niewłaściwej jakości handlowej. Stąd też przy uwzględnieniu wszystkich opisanych wyżej przesłanek postanowiono wymierzyć przedsiębiorcy Szczecindis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością karę pieniężną w wysokości 500,00zł.

 

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem organu wymierzona w wysokości 500,00 złotych kara spełnia te przesłanki, stąd postanowiono, jak w sentencji.

 

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy kodeks postępowania administracyjnego organ administracji publicznej załatwia sprawę poprzez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, w związku  z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

 

 

Pouczenia:

1.  Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca Szczecindis Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, ul. Towarowa 35, 61-896 Poznań, powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

 

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

 

1. Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

                                                                                              ..…………………………………

(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska

osoby upoważnionej do wydania decyzji)

 

Otrzymują:

- Szczecindis Spółka z ograniczona odpowiedzialnością, ul. Towarowa 35, 61-896 Poznań,

- a/a.