ZKŻ.8361.104.2014.J-63.2014/2

Koszalin, dnia    08  grudnia 2014 r.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki

Inspektor Inspekcji Handlowej

ul. Wały Chrobrego 4

70-502 Szczecin

………………………………………..

(pieczęć nagłówkowa organu Inspekcji Handlowej)

 

Paweł Kujawa

wykonujący działalność gospodarczą pod nazwą 

Paweł Kujawa

Cukiernia Kujawianka

ul. Centralna nr 1

86-031 Osielsko

 

DECYZJA 

 

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013, poz. 267 ze zm.) w związku z art. 67a § 1 pkt 3 i 67b § 1 pkt 1 w związku z art. 2 § 2 i 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 19997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) w związku z art. 40a ust. 8 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania wszczętego na wniosek przedsiębiorcy Pawła Kujawy wykonującego działalność gospodarczą pod nazwą Paweł Kujawa Cukiernia Kujawianka, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej umarza w całości postępowanie w sprawie umorzenia kary pieniężnej wymierzonej decyzją nr ZKŻ.8361.104.2014.J-63.2014 z dnia 28 października 2014r., jako bezprzedmiotowe w całości.

 

Uzasadnienie

 

W dniu 24 listopada 2014r. do Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wpłynął wniosek z dnia 19 listopada 2014r. przedsiębiorcy Pawła Kujawy, zwanego dalej również „stroną”, wykonującego działalność gospodarczą pod nazwą Paweł Kujawa Cukiernia Kujawianka w Osielsku o umorzenie kary pieniężnej w wysokości 574 zł, wymierzonej decyzją Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej nr ZKŻ.8361.104.2014.J-63.2014 z dnia 28 października 2014r. Wniosek umotywowany został ciężką sytuacją finansową przedsiębiorcy spowodowaną koniecznością poniesienia bardzo dużych nakładów inwestycyjnych związanych z prowadzeniem cukierni oraz ujemną wartością dochodów osiągniętych w 2014r. Do wniosku przedsiębiorca załączył „Roczną strukturę przychodu dla roku 2014”.

W dacie doręczenia organowi wniosku, tj w dniu 24 listopada 2014r., Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wszczął na wniosek strony postępowanie administracyjne zmierzające do wyjaśnienia okoliczności sprawy wynikłej z wniosku, wzywając stronę pismem z dnia 25 listopada 2014r. do przedstawienia dowodów uzasadniających umorzenie kary pieniężnej z uwagi na ważny interes strony lub interes publiczny, w szczególności potwierdzających ciężką sytyację finansową, rodzinną i życiową strony, a także uprawdopodabniających skutki ekonomiczne, jakie wystąpią w wyniku realizacji zobowiązania dla przedsiębiorcy i jego rodziny. Jednocześnie w piśmie pouczono stronę o uprawnieniu do czynnego udziału w postępowaniu.

 

Strona postępowania nie ustosunkowała się do tego pisma, nie skorzystała również z przysługującego jej prawa do zapoznania się ze zgromadzonymi aktami sprawy oraz prawem do wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

Decyzją nr ZKŻ.8361.104.2014.J-63.2014 z dnia 28 października 2014r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierzył przedsiębiorcy Pawłowi Kujawie, na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz.U. z 2014 r., poz. 669 ze zm.), karę pieniężną w wysokości 574 zł z tytułu wprowadzenia do obrotu 3 partii wyrobów ciastkarskich bez opakowań niespełniających wymagań jakości handlowej z uwagi na niewłaściwe oznakowanie. Z upływem dnia 17 listopada 2014r. decyzja powyższa stała się ostateczna.

 

Przywołana ustawa o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych stanowi w art. 40a ust. 7 i 8, że kary pieniężne stanowią dochód budżetu państwa i są wpłacane na rachunek bankowy wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Handlowej oraz do kar pieniężnych w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.).

 

Zgodnie z art. 2 § 2 i 3 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, przepisy dzialu III stosuje się również do opłat i niepodatkowych należności budżetu państwa, do których ustalenia lub określenia uprawnione są inne niż wymienione w § 1 pkt 1 organy i organom, o których mowa w § 2, przysługują uprawnienia organów podatkowych.

Pod pojęciem podatków, w myśl art. 3 pkt 3 lit. c Ordynacji podatkowej, rozumie się także niepodatkowe należności budżetowe, tzn. niebędące podatkami i opłatami należności stanowiące dochód budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, wynikające ze stosunków publicznoprawnych (art. 3 pkt 8).

Tym samym kara pieniężna, o której mowa w art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, stanowi niepodatkową należność budżetu państwa.

 

Zgodnie z art. 40a ust. 6 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, termin zapłaty kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna, a więc w przypadku kary pieniężnej wymierzonej decyzją nr ZKŻ.8361.104.2014.J-63.2014, termin jej zapłaty upływa w dniu 17 grudnia 2014r.

 

Kara niezapłacona w terminie płatności, w myśl art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, staje się zaległością podatkową, od której naliczane są odsetki za zwłokę, zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

Przepisy regulujące ulgi w sprawie zobowiązań podatkowych zawarte są w rozdziale 7a działu III Ordynacji podatkowej.

Stosownie do art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1)   odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;

2)   odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę (…);

3)   umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Organ podatkowy, zgodnie z art. 67b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, na wniosek podatnika prowadzącego działalność gospodarczą może udzielać ulg w spłacie zobowiazań podatkowych określonych w art. 67a, które nie stanowią pomocy publicznej.

 

Z powyższego wynika, że przyznanie ulgi w spłacie zobowiązań publicznoprawnych – w tym przypadku kary pieniężnej – może nastąpić, jeżeli przemawia za tym ważny interes strony lub interes publiczny, a decyzja dotycząca ulgi ma charakter uznaniowy. Jednocześnie organ jest związany wnioskiem strony postępowania w tym sensie, że nie może zastosować ulgi innej niż ta, o którą wnosi strona postępowania – w niniejszej sprawie strona wyraźnie wskazała, że żąda umorzenia nałożonej na nią kary.

 

Po przeanalizowaniu okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w dniu złożenia przez stronę wniosku o umorzenie kary pieniężnej, tj. w dniu 24 listopada 2014r. nie istniała jeszcze zaległość podatkowa, gdyż zaległością podatkową będzie dopiero kara niezapłacona w terminie płatności, który jak wskazano wyżej, upłynie w dniu 17 grudnia 2014r., tj. w 30 dniu od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna. Z tego też względu strona nie może w aktualnym stanie rzeczy wnioskować o umorzenie kary pieniężnej niezależnie od istnienia merytorycznych przesłanek uzasadniających udzielenie ulgi żądanej przez stronę, a organ nie ma podstaw prawnych do prowadzenia postępowania wszczętego na wniosek strony w przedmiocie umorzenia kary pieniężnej.

Regulacje w sprawie udzielania ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, w tym przypadku kary pieniężnej, nie przewidują możliwości umorzenia podatku (kary pieniężnej), przewidują natomiast możliwość umorzenia zaległości podatkowych (kary pieniężnej niezapłaconej w terminie płatności). Inaczej unormowana jest instytucja ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych w postaci rozłożenia na raty, gdzie przewidziano zarówno możliwość rozłożenia na raty podatku (kary pieniężnej) – strona jednak nie wnosiła o zastosowanie takiej ulgi, jak i zaległości podatkowej.

 

Jak trafnie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 stycznia 2009r., (sygn. akt: II FSK 1413/07), „żądanie umorzenia zaległości podatkowej podatnik może zgłosić wtedy, gdy zaległość ta istnieje. Oznacza to, że w dacie złożenia wniosku o umorzenie zaległości zobowiązanie podatkowe musi się już przekształcić w zaległość podatkową wskutek niezapłacenia podatku w terminie i zarazem w dacie tej nie może jeszcze dojść do wygaśnięcia zobowiązania wskutek zaistnienia któregokolwiek ze zdarzeń określonych w art. 59 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (…). Jeżeli zaległość podatkowa nie istniała w chwili złożenia wniosku o jej umorzenie, organ podatkowy powinien postępowanie umorzyć jako bezprzedmiotowe.”

 

Mając powyższe na uwadze, postępowanie wszczęte na skutek otrzymania wniosku strony w przedmiocie umorzenia kary pieniężnej, w sytuacji gdy zaległość podatkowa jeszcze nie powstała, należy uznać za przedwczesne, a więc bezprzedmiotowe w całości i postępowanie w tym zakresie umorzyć.

 

W przypadku, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej na podstawie przepisu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013, poz. 267 ze zm.) wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części, stąd orzeczono jak w sentencji.

 

Pouczenie:

 

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

 

 

                                                                                  Z up. Zachodniopomorskiego

                                                                                                      Wojewódzkiego Inspektora

                                                                                                              Inspekcji Handlowej

                                                                                                              Andrzej Kuśpiel

                                                                                                              Dyrektor Delegatury

                                                                                  ......................................................................                                                                                   (podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska

                                                                                                              służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji)      

Otrzymują:

1. Paweł Kujawa

CUKIERNIA KUJAWIANKA

ul. Centralna 1

86-031 Osielsko,

1. aa.