WKŻ.8361.184,203.2013.J-6.2014

                                                                                         Szczecin, dnia 14.04.2014r.

   ZACHODNIOPOMORSKI                                            

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

 Marta Kocucho

                                                                                                          ul. Zakole 18/4

                                                                                                         71-454 Szczecin

                                                                                   prowadząca działalność gospodarczą

w pawilonie handlowym nr 62 „EKO MAKO”

                                                                                    ul. Reymonta 3, 71-246 Szczecin

DECYZJA Nr WKŻ.8361.184,203.2013.J-6.2014

umarzająca postępowanie

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267) w związku z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 148) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej umarza w całości postępowanie w sprawie wymierzenia przedsiębiorcy Marcie Kocucho, prowadzącej działalność gospodarczą w pawilonie nr 62 EKO-MAKO przy ul. Reymonta 3 w Szczeciniekary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu 1 partii (6 opakowań) „soku owocowego BIO z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g”; oznakowanego m. in.: najlepiej spożyć przed: 23.05.2014r., wyprodukowanego przez: P.P.U.H. Tłocznia Maurer Krzysztof Maurer; Zarzecze 1; 33-390 Łącko,o wartości 30,90 zł, który nie odpowiadał wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r., o jakościhandlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 ze zm.) ze względu na niższą zawartość cukrów ogółem, tj. 7,43g w stosunku do deklaracji producenta w wartości odżywczej podanej na opakowaniu, tj. 9,56g±2g tolerancji, z uwagi na to, że wymierzenie ww. przedsiębiorcy kary pieniężnej określonej na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r., o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2005 r. Nr 187, poz. 1577 ze zm.) byłoby niezgodne z zasadą proporcjonalności wyrażoną w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), tj. z uwagi na jego bezprzedmiotowość w całości.

Uzasadnienie

W dniach 11 i 14 października 2013r. oraz 13 listopada 2013r. na podstawie art. 3 ust. 1 - 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004. str. 1 z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r., o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz. 1577 ze zm.), art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 2009 roku o rolnictwie ekologicznym (Dz. U. Nr 116, poz. 975) w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1,2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (Dz.U. z 2009r. Nr 151, poz. 1219 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2014 r., poz. 148) zgodnie z upoważnieniem nr 00012391 z dnia 11 października 2013r. oraz nr 00012420 z dnia 13 listopada 2013r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy Marty Kocucho prowadzącej działalność gospodarczą w sklepie „EKO MAKO” na Rynku Pogodno w pawilonie handlowym nr 62 przy ul. Reymonta 3 w Szczecinie zwanej dalej również „stroną”.

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w sprzedaży 1 partię (6 opakowań) o wartości 30,90zł „soku owocowego Bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g”; oznakowanego m.in.: najlepiej spożyć przed: 23.05.2014r., wyprodukowanego przez: P.P.U.H. Tłocznia Maurer Krzysztof Maurer Zarzecze 1, 33-390 Łącko.

W dniu 11 października 2013 r. na podstawie art. 16 ust. 1 pkt. 10 i rozdziału 6 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1219 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2014 r., poz. 148) zgodnie z trybem określonym w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2012r. w sprawie szczegółowego trybu pobierania i badania próbek produktów przez organy Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2012r., poz. 496) za protokołem pobrania próbki nr 001030 do badań laboratoryjnych pobrano 3 opakowania/750ml „soku owocowego bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g”; oznakowanego m.in.: najlepiej spożyć przed: 23.05.2014r., wyprodukowanego przez: P.P.U.H. Tłocznia Maurer Krzysztof Maurer; Zarzecze 1; 33-390 Łącko. Równocześnie z pobraniem próbki produktu za protokołem pobrania próbki nr 001031 pobrano i zabezpieczono próbki kontrolne produktu pobranego do badań laboratoryjnych z tej samej partii i w ilości odpowiadającej ilościom pobranych do badań próbek.

W wyniku badań laboratoryjnych przeprowadzonych przez Laboratorium Kontrolno-Analityczne Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z siedzibą w Poznaniu, stwierdzono, że ww. sok jest niezgodny z deklaracją Producenta podaną na opakowaniu w wartości odżywczej z uwagi na niższą zawartość cukrów ogółem, tj. stwierdzono 7,43g natomiast deklarowano 9,56g cukrów ogółem (tolerancja ±2g). Powyższe ustalenia udokumentowano w sprawozdaniu z badań Nr 285/2013 z dnia 9 grudnia 2013r.

Kontrolowany przedsiębiorca, pouczony o prawie do złożenia wniosku o zbadanie próbki kontrolnej produktu zgodnie z art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009 r., Nr 151, poz. 1219 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2014 r., poz. 148) ze swojego uprawnienia nie skorzystał.

Mając na uwadze powyższe ustalenia należy stwierdzić, iż wprowadzony do obrotu produkt „sok owocowy Bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml” jest niezgodny z deklaracją producenta podaną na opakowaniu (dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g”) z uwagi na niższą zawartość cukrów ogółem tj. stwierdzono 7,43g natomiast deklarowano 9,56g (tolerancja ±2g), cukrów ogółem,co nie spełnia wymagań w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r., o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 ze zm.), wprowadzone do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

Biorąc pod uwagę stwierdzoną nieprawidłowość Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, na podstawie art. 33 ust. 1 oraz art. 34 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2009r., Nr 151, poz. 1219 ze zm.; obecnie Dz.U. z 2014 r., poz. 148), do kontrolowanego przedsiębiorcy oraz producenta produktu „soku owocowego Bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g” skierował dnia 27 listopada 2013r. wystąpienia pokontrolne. Do wystosowanych wystąpień ustosunkował się kontrolowany przedsiębiorca oraz producent.

W odpowiedzi na przedmiotowe wystąpienie strona pismem z dnia 9 grudnia 2013 r. poinformowała, iż niezwłocznie po powzięciu informacji dot. niewłaściwej jakości soku wycofała ze sprzedaży produkty z tej samej partii. Natomiast producent w swojej odpowiedzi z dnia 10 grudnia 2013 r. poinformował, że przedmiotowy sok owocowy zostanie prawidłowo oznakowany pod względem zawartości cukrów. Ponadto w piśmie z dnia 23 grudnia 2013 r. tytułem dodatkowych wyjaśnień producent poinformował, że podana na etykiecie zawartość cukru jest wartością średnią. Produkt ten ze względu na swoją naturalną specyfikę ulega wahaniom parametrów. Powyższe związane jest z tym, że owoce pochodzące ze zbiorów z natury mogą różnić się składem. Producent wskazał, że jego produkty nie są dosładzane ani standaryzowane, dlatego też może zdarzyć się większe odstępstwo od wyniku niż ± 2g, co jest dowodem na to, że produkt jest w 100% naturalny, a różnice wynikają z tego, iż owoce pochodzą z różnych regionów o zmiennym nasłonecznieniu. Producent nadmienił również, że jego produkty skierowane są głównie do konsumentów poszukujących produktów o niskiej zawartości cukrów i jego zdaniem „rozmiar odchylenia” jest korzystny dla konsumenta, gdyż z reguły zależy mu na ograniczeniu spożycia cukrów, węglowodanów. Ponadto producent poinformował tut. Inspektorat, że podjął działania zmierzające do prawidłowego oznaczenia soku, poprzez bardziej wnikliwe i oparte na głębszej analizie surowców określenie średnich wartości przedmiotowego soku tak, aby jakość produktu była zgodna z wytycznymi Komisji Europejskiej.

Mając na uwadze ustalenia kontroli, pismem z dnia 11 marca 2014 r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę Martę Kocucho, prowadzącą działalność gospodarczą w pawilonie handlowym nr 62 przy ul. Reymonta 3 w Szczecinie o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 1 partii soku o wartości 30,90 zł tj. 6 opakowań „soku owocowego bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g” w związku z naruszeniem wymagań w zakresie, jakości handlowej określonych w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r., o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 ze zm.) z uwagi na niższą zawartość cukrów ogółem tj. stwierdzono 7,43g, przy deklarowanej na opakowaniu zawartości cukrów w wysokości 9,56g ± 2g.

Ponadto w w/w piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się, co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia nie skorzystała.

Niezależnie od powyższego, na etapie postępowania administracyjnego pismem z dnia 28 marca 2014 r. wystąpił do tut. organu producent przedmiotowego soku, w związku z czym tut. Organ wydał postanowienie o odmowie dopuszczenia producenta do udziału w toczącym się postępowaniu w charakterze strony.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

Przepis art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r., o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 ze zm.) zwanej dalej również „ustawą, o jakości”, zawiera definicję jakości handlowej, zgodnie z którą jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

W świetle z kolei przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno- spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach, o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 ze zm.)stanowi ponadto w art. 40a ust. 1 pkt. 3, że każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające, jakości handlowej określonej w przepisach, o jakości handlowej podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

Jednocześnie ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002”, zgodnie z którym „wprowadzenie na rynek” oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych, za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego. W świetle powyższej definicji przedsiębiorca Marta Kocucho prowadząca działalność gospodarczą w pawilonie handlowym nr 62 przy ul. Reymonta 3 w Szczecinie odpowiada, za jakość wprowadzanych przez siebie do obrotu środków spożywczych.

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2005 r., Nr 187, poz. 1577 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy, o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych: stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanej partii artykułu rolno-spożywczego, tj. „soku owocowego Bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g” o wartości 30,90 zł,Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu jest znikomy. Informacja o procentowej zwartości cukrów w tego rodzaju środku spożywczym nie determinuje jego pozostałych charakterystycznych cech i nie ma podstawowego znaczenia dla konsumenta przy wyborze tego rodzaju środka spożywczego. Sok zawiera wiele składników odżywczych i stwierdzona niższa zawartość cukrów nie ma wpływu na jego walory smakowe i zdrowotne tak bardzo cenione przez konsumentów. Ponadto niższa zawartość cukrów nie stanowi zagrożenia dla zdrowia konsumentów. Jednakże z drugiej strony stwierdzona niższa zawartość cukrów wobec deklarowanej na opakowaniu jednostkowym stanowi naruszenie cytowanych wyżej przepisów prawa.

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym fachowy obrót artykułami żywnościowymi w tym ekologicznymi, a celem jej działalności jest odsprzedaż tych artykułów konsumentowi finalnemu, można ją, więc potraktować, jako profesjonalistę mającego wpływ na obrót żywnością. W odniesieniu do stwierdzonej niższej zawartości cukrów Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał,iż, mimo, że stwierdzone naruszenie mogło zostać wykryte tylko poprzez przeprowadzenie badań laboratoryjnych i strona nie miała bezpośredniego wpływ na wystąpienie tego naruszenia (przed jego wystąpieniem nie uchroniłaby stronę znajomość przepisów prawa żywnościowego), nie zwalnia to jednak strony z winy gdyż stwierdzone nieprawidłowości możliwe były do wykrycia poprzez wyrywkowe przeprowadzanie przez przedsiębiorcę badań laboratoryjnych określonych środków spożywczych. Strona postępowania, bowiem jako profesjonalista działający na rynku artykułów rolno-spożywczych ma obowiązek nie tylko znać przepisy prawa żywnościowego związane z wykonywaną przez niego profesjonalną działalnością w zakresie sprzedaży wyrobów ekologicznych konsumentom, ale również dążyć do ich jak najpełniejszego przestrzegania.

Oceniając zakres naruszenia organ uwzględnił okoliczność, że zakwestionowana partia „soku owocowego Bio z czarnego bzu i jabłek 250 ml; dekl. wartość odżywcza w 100g w tym cukry 9,56g”, poza opisanymi wyżej nieprawidłowościami dotyczącymi zaniżonej zawartości cukrów spełniała inne wymagania zawarte w przepisach regulujących jakość handlową artykułów rolno-spożywczych, tj. była zgodna w zakresie przeprowadzonych badań odnośnie objętości, zawartości kwasu benzoesowego, kwasu sorbowego, acesulfamu K, sacharyny, aspartamu z deklaracją producenta oraz wykazywała właściwe cechy organoleptyczne. Ponadto wzięto pod uwagę okoliczność, że stwierdzone naruszenie dotyczyło niewielkiej wartości i ilości partii produktów oraz z uwagi na niewielkie zaniżenie zawartości cukrów ogółem w stosunku do deklaracji producenta.

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowejuwzględnił okoliczność, że wobec strony nie prowadzono dotychczas postępowania administracyjnego dotyczącego jakości handlowej. Przeprowadzona kontrola poza opisanymi uchybieniami nie wykazała innych naruszeń przepisów dotyczących jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

Biorąc nadto pod uwagę piąty z czynników mających wpływ na wysokość kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające, jakości handlowej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie posiadanych danych stwierdził, że strona w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013r. poz. 672 ze zm.) należy do grupy tzw. mikroprzedsiębiorców, w związku, z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest najmniejszy spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców.

Po szczegółowej analizie wszystkich opisanych wyżej okoliczności i czynników, które ustawa, o jakości nakazuje wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej brać pod uwagę w toku prowadzonego postępowania administracyjnego z tytułu naruszenia jej przepisów, organ stwierdził, że w sprawie nie ma podstaw do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy, o jakości. Biorąc pod uwagę fakt, że najniższy możliwy wymiar kary zgodnie z ww. przepisem wynosi 500,00 złotych, uznać należy, że wymierzenie kary choćby w najniższym jej wymiarze naruszyłoby zasadę proporcjonalności określoną w art. 17 ust. 2 „rozporządzenia (WE) 178/2002”, a mianowicie kara ta byłaby niewspółmierna do stwierdzonego naruszenia w kontekście jego wagi, stopnia szkodliwości, jak i zakresu naruszenia. Ponadto podjęte przez stronę działania po ujawnieniu nieprawidłowości pozwalają w ocenie organu na uznanie, iż również cel zapobiegawczy, prewencyjny postępowania został osiągnięty jeszcze przed ewentualnym wymierzeniem kary pieniężnej.

Podsumowując powyższe, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zdecydował o odstąpieniu od wymierzenia kary określonej w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy, o jakości i w związku z tym uznał dalsze prowadzenie postępowania administracyjnego w świetle stwierdzonych okoliczności sprawy, w całości za bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 148) do postępowania przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

W przypadku, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej na podstawie przepisu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267), wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części, w związku z powyższym Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł jak w sentencji.

Pouczenie:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ul. Plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.  

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

   …...........................................................................

(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbo wego osoby upoważnionej do wydania decyzji)

Otrzymują:

1)     Marta Kocucho, Zakole 18/4, 71-454 Szczecin

2)     a/a (Fd).