DECYZJA WKŻ.8361.57.2016

Szczecin, dnia 13.10.2016r.

ZACHODNIOPOMORSKI
WOJEWÓDZKI INSPEKTOR
INSPEKCJI HANDLOWEJ

Michał Wieliczko
firma przedsiębiorcy:
PHU Domena Michał Wieliczko
ul. Tanowska 2 a
72-010 Police

DECYZJA WKŻ.8361.57.2016
wymierzająca karę pieniężną

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 i ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1604.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016r. poz. 23 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy: Michałowi Wieliczko, firma przedsiębiorcy: PHU Domena Michał Wieliczko karę pieniężną w wysokości 500,00 złotych (słownie: pięćset złotych 00/100) z tytułu wprowadzenia do obrotu 6 partii ciast o łącznej wartości 254,60 złotych nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1604) w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29 ze zm.), tj. z uwagi na to, że w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym konsumentowi finalnemu nie podano informacji w zakresie wykazu składników – zgodnie z art. 18-20 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U.UE. L.2011. 304.18. ze zm.).

Uzasadnienie

W dniach 22 i 23 marca 2016r. na podstawie art. 3 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. UE. L 165 z 30.4.2004, str. 1 ze zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1604) w związku z  art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1059 ze zm.), zgodnie z upoważnieniem nr WKŻ/U-66/2016 z dnia 22 marca 2016r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili kontrolę u przedsiębiorcy Michała Wieliczko, firma przedsiębiorcy: PHU Domena Michał Wieliczko prowadzącego działalność gospodarczą w sklepie DOMENA  przy ul. Studziennej 15 w Szczecinie, zwanego dalej również „stroną”.

W toku przeprowadzonej kontroli będące w ofercie handlowej wyroby cukiernicze w liczbie 6 partii (ciasta), tj.: Domino, Tiramisu, Kostka Hiszpańska, Krówka, Kostka Lufr, Kostka Straciatella poddano ocenie m.in. pod kątem spełniania wymagań określonych w ustawie z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1604), rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem dotyczącym znakowania” oraz rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 1169/2011”.

W wyniku kontroli stwierdzono, że w oznakowaniu wszystkich 6 partii ciast w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu stwierdzono brak podania informacji dotyczących wykazu składników.

W związku z powyższym w wyniku kontroli stwierdzono, że wskazane braki dotyczące oznakowania stanowią naruszenie przepisów § 19 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania. Mając na uwadze powyższe w toku kontroli stwierdzono, iż wprowadzone do obrotu produkty nie odpowiadają wymaganiom jakościowym określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1604).

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia w dniu 1 kwietnia 2016r. do kontrolowanego przedsiębiorcy Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienie pokontrolne, wzywające do usunięcia stwierdzonych uchybień. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie w piśmie z dnia 11 kwietnia 2016r. kontrolowany przedsiębiorca poinformował, iż wymienione uchybienie zostało usunięte.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, pismem z dnia 13 września 2016r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił stronę Michała Wieliczko (firma przedsiębiorcy: PHU Domena Michał Wieliczko) o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu 6 partii ciast o wartości 254,60 zł oferowanych do sprzedaży luzem, nieodpowiadających wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2016. poz. 1604.) w związku z naruszeniem § 19 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014 r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. 2015, poz. 29) z uwagi na to, że w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym konsumentowi finalnemu nie podano informacji w zakresie wykazu składników – zgodnie z art. 18-20 rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U.UE. L.2011. 304.18. ze zm.).

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego prawa nie skorzystała.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1604) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

W świetle przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych do sprzedaży uregulowane zostały m.in. w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) oraz na gruncie prawa krajowego w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), stanowiącego akt wykonawczy do ustawy o jakości.

Zgodnie z treścią przepisu art. 44 rozporządzenia 1169/2011 w przypadku oferowania środków spożywczych do sprzedaży konsumentom finalnym lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta lub ich pakowania do bezpośredniej sprzedaży, jedynie przekazania danych szczegółowych dotyczących wszelkich składników lub substancji pomocniczych w przetwórstwie, wymienionych w załączniku II lub uzyskanych z substancji lub produktów wymienionych w załączniku II, powodujących alergię lub reakcję nietolerancji, użytych przy wytworzeniu lub przygotowywaniu żywności i nadal obecnych w produkcie gotowym, nawet jeżeli ich forma uległa zmianie, jest obowiązkowe. O przekazaniu pozostałych informacji szczegółowych dotyczących środka spożywczego wskazanego w treści tegoż przepisu (tj. oferowanego do sprzedaży luzem) regulują przepisy prawa krajowego państw członkowskich. Taką regulację wprowadziło rozporządzenie w sprawie znakowania.

Zgodnie z przepisem § 19 ust. 1 rozporządzenia w sprawie znakowania w przypadku środków spożywczych oferowanych do sprzedaży konsumentowi finalnemu lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta finalnego lub ich pakowania do bezzwłocznej sprzedaży podaje się m.in. wykaz składników – zgodnie z art. 18-20 rozporządzenia 1169/2011, z uwzględnieniem informacji, o których mowa w art. 21 tego rozporządzenia (pkt 3).

Z kolei zgodnie z przepisem § 19 ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia 1169/2011 wykaz składników rozpoczyna się lub jest poprzedzony właściwym nagłówkiem, który składa się z wyrazu „składniki” lub zawiera ten wyraz. Obejmuje on wszystkie składniki środka spożywczego, w malejącej kolejności ich masy w momencie użycia składników przy wytwarzaniu tego środka spożywczego.

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich również producentów tych artykułów.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze i podmioty działające na rynku pasz zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011 Podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej – że jest niezgodna z mającym zastosowanie prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz z wymogami odpowiednich przepisów krajowych.

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

W świetle powyższych definicji przedsiębiorca będący stroną niniejszego postępowania odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej.

Ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy o jakości kary pieniężne, o których mowa m.in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów oraz przychodu, a także wartość kontrolowanych artykułów rolno-spożywczych, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Wykonując dyspozycję ww. przepisów w odniesieniu do zakwestionowanych artykułów rolno-spożywczych, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, oceniając stopień szkodliwości czynu uznał, iż stwierdzone nieprawidłowości w oznakowaniu, polegające na braku wykazu składników w miejscu sprzedaży, stanowi naruszenie powszechnie obowiązujących przepisów prawa i tym samym stanowi o niewłaściwej jakości tych produktów. Z tego też względu organ uznał, iż stopień szkodliwości czynu należy określić jako znaczny w tym znaczeniu, iż brak informacji w zakresie wykazu składników pozbawia konsumenta wiedzy dotyczącej tego, z czego wykonane zostały produkty. Zdaniem organu wiedza w tym zakresie jest istotna z punktu widzenia prawa do informacji, jak również ze względu na preferencja smakowe czy zdrowotne konsumentów.

Ustalając zakres naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że pełna informacja w zakresie składu produktu z punktu widzenia konsumenta jest najistotniejsza, gdyż wpływa na właściwości produktu i na tożsamość produktu w obrocie, przez co ma rzeczywisty wpływ na dokonywany przez konsumenta wybór.

Przy ocenie dotychczasowej działalności podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych organ wziął pod uwagę, że u przedsiębiorcy nie przeprowadzano dotychczas kontroli. Organ uwzględnił również fakt, iż strona działając na rynku lokalnym przez stosunkowo długi okres czasu (od 1998r.), winna znać powszechnie obowiązujące przepisy regulujące prowadzenie tego rodzaju działalność gospodarczą.

Niezależnie od powyższego organ uwzględnił działania podjęte przez stronę w związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami, o czym strona poinformowała w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne.

Biorąc pod uwagę kryterium wielkości obrotów i przychodu przedsiębiorcy, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie informacji uzyskanej od przedsiębiorcy, stwierdził, że w świetle ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015, poz. 584 ze zm.), strona należy do kategorii  małych przedsiębiorców, w związku z czym wzięto pod uwagę okoliczność, że jego udział w obrocie rynkowym jest jednym z mniejszych spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców, o których mowa w ww. ustawie.  W związku z powyższym organ odstąpił od uzyskiwania dokumentów związanych z ustaleniem wysokości obrotów i przychodów przedsiębiorcy, co jest zgodne z ekonomiką postępowania.

Oceniając z kolei wartość kontrolowanych artykułów rolno-spożywczych organ uwzględnił wartość produktów, których dotyczyły stwierdzone w toku kontroli nieprawidłowości i uznał iż wartość ta nie jest znaczna, tj. wyniosła 254,60 zł.

Po analizie wszystkich opisanych wyżej okoliczności Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej stwierdził, że w sprawie wprowadzenia do obrotu 6 partii artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej istnieją podstawy do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości, w świetle którego każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych. Uwzględniając dokonaną ocenę stopnia szkodliwości czynu oraz zakresu naruszenia, jak również pozostałych przesłanek, mających wpływ na wysokość wymierzanej stronie kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż zasadnym jest wymierzenie przedsiębiorcy kary pieniężnej w najniższej możliwej jej wysokości, tj. 500,00 złotych.

Przy ustalaniu wysokości kary tut. organ wziął również pod uwagę postanowienia art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zdaniem organu wymierzona kara pieniężna spełnia te przesłanki, stąd postanowiono, jak w sentencji.

Zgodnie z art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016r., poz. 23 ze zm.) organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji.

Mając powyższe na uwadze organ orzekł jak w sentencji.

Pouczenia:

 Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie przepisu art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, Nr konta: 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Zachodniopomorski Wojewódzki
Inspektor Inspekcji Handlowej
Sylwia Klewin