DECYZJA nr WKŻ.8361.109,138.2015

Szczecin, dnia 04.11.2015r.

ZACHODNIOPOMORSKI
WOJEWÓDZKI INSPEKTOR
INSPEKCJI HANDLOWEJ

Paweł Warniełło
Firma przedsiębiorcy:
ARTIPA Paweł Warniełło
ul. Gwarna 60 lok. 7
70-789 Szczecin

DECYZJA nr WKŻ.8361.109,138.2015
wymierzająca karę pieniężną

Na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015 r., poz. 678 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013, poz. 267 ze zm.), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wymierza przedsiębiorcy Paweł Warniełło, firma przedsiębiorcy: ARTIPA Paweł Warniełło, karę pieniężną w wysokości 4860 zł (słownie: cztery tysiące osiemset sześćdziesiąt złotych) z tytułu wprowadzenia do obrotu 1 partii miodu Manuka Steens Raw 20+ 340 g oznakowanej m.in. producent:PA&SC  Steens Limited 298 Manaia Road RD 5, 5885 Masterton New Zeland RMP Code 2007 Steens Honey Limited 10 John Street London WCIN 2EB, o wartości 4860 zł, nieodpowiadającej wymaganiom jakości handlowej określonych w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 678) w związku z art. 15 ust 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) oraz art. 4 ust 1 w/w ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w związku z wymaganiami w zakresie jakości handlowej (fizykochemicznymi) określonymi w załączniku  do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 181, poz.1773 z późn. zm.), tj.: z uwagi na brak oznaczeń w języku polskim oraz zaniżoną zawartość liczby diastazowej

Uzasadnienie

W dniach 16 i 18 czerwca 2015 r. oraz w dniu 05 sierpnia 2015 r na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. UE L 165 z 30.04.2004, str. 1 ze zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2015 r., poz. 678) w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2  ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), działając na podstawie upoważnień do kontroli nr WKŻ/U-136/2015 oraz nr WKŻ/U-137/2015 z dnia 16 czerwca 2015 r. oraz nr WKŻ/U-176/2015 z dnia 5 sierpnia 2015 r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy  Paweł Warniełło, firma przedsiębiorcy: ARTIPA Paweł Warniełło, w miejscu prowadzenia działalności tj. w Szczecinie przy ul. Sanatoryjnej 18/42 oraz przy ul. Widok  4 lok. A, zwanego dalej również „stroną”.

W toku kontroli w ofercie handlowej przedsiębiorcy stwierdzono 1 partię (18 opakowań) miodu Manuka Steens Raw 20+ 340 g oznakowanej m.in. producent: PA&SC Steens Limited 298 Manaia Road RD 5, 5885 Masterton New Zeland RMP Code 2007 Steens Honey Limited 10 John Street London WCIN 2EB, którą poddano ocenie pod katem spełniania wymagań określonych m.in. w rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem 1169/2011” oraz  ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych  (Dz. U. z 2015 r., poz. 678), dalej „ustawy o jakości”. W wyniku dokonanej oceny stwierdzono, że w oznakowaniu produktu brak jest informacji w języku polskim w zakresie: daty minimalnej trwałości, zawartości netto, kraju lub miejsca pochodzenia oraz określenia partii produkcyjnej.

Niezależnie od powyższego w toku kontroli za protokołem pobrania próbki nr 002020 do badań laboratoryjnych w Laboratorium Kontrolno-Analitycznym Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Olsztynie pobrano próbkę produktu – tj. przedmiotowego miodu. Równocześnie z próbką produktu, za protokołem pobrania próbki nr 002021 w takiej samej ilości i z tej samej partii pobrano próbkę kontrolną.

W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, że próbka nie odpowiada wymaganiom określonym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 181, poz.1773 z późn. zm.),zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie jakości miodu”, z uwagi na zbyt niską liczbę diastazową (wynik 1,4 przy wymaganiach nie mniej niż 8). Ponadto stwierdzono, że próbka jest zgodna z wymaganiami określonymi w w/w rozporządzeniu w zakresie pozostałych zbadanych parametrów (m.in. zawartości sacharozy, zawartości wody metodą refraktometryczną). Wyniki przeprowadzonych badań zostały udokumentowane w sprawozdaniu z badań nr 316/2015 z dnia 31 lipca 2015, które doręczono przedsiębiorcy w dniu 05 sierpnia 2015 roku, pouczając o prawie do złożenia wniosku o przebadanie próbki kontrolnej przedmiotowego produktu. Przedsiębiorca nie skorzystał z tego uprawnienia.

W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami uznano, że poddany kontroli środek spożywczy nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych  (Dz. U. z 2015 r., poz. 678), , w związku z art. 15 ust 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) oraz art. 4 ust 1 ustawy o jakości w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonymi w załączniku do rozporządzenia w sprawie jakości miodu.

Mając na uwadze dokonane ustalenia, pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. na podstawie art. 33 ust 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej skierował do kontrolowanego przedsiębiorcy wystąpienie pokontrolne wskazujące stwierdzone uchybienia i wzywające do ich usunięcia. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pokontrolne, pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r., przedsiębiorca poinformował, iż dokonał aktualizacji danych umieszczonych na etykietach i uwidocznił na nich wymagane informacje w języku polskim. Ustosunkowując się do nieprawidłowości fizykochemicznych badanego produktu w zakresie zaniżonej liczby diastazowej przedsiębiorca w sposób bardzo szczegółowy  opisał cały proces  pozyskiwania miodu oraz badanie jego właściwości. W swojej odpowiedzi wskazał, że   jego zdaniem, przyczyną zbyt niskiej liczny diastazowej może być specyfika miodu Manuka, a konkretniej sposobu i okresu jego pozyskania (tj. krótki sezon zbioru tego miodu, skupiska uli w pobliżu krzewów Manuka, transportowanie przez pszczoły do ula). Ponadto przedsiębiorca poinformował o podjętych działaniach mających na celu wyjaśnienie sytuacji tj. zabezpieczeniu partii miodu do czasu rozwiązania problemu ze wskazaniem, iż najprawdopodobniej zostanie on zwrócony producentowi; informacji, że firma Steens poddała badaniom próbki miodów w swoich magazynach w Nowej Zelandii i Europie oraz o fakcie zaangażowania zespołu badawczego w Nowej Zelandii w celu ustalenia przyczyn takiego wyniku.

Wobec powyższego, pismem z dnia 5 października 2015r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił stronę o  wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu 1 partii (18 opakowań) artykułu rolno-spożywczego tj. miodu Manuka Steens Raw 20+ 340 g, nieodpowiadającego wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 6 ust. 1 ustawy o jakości w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości określonym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia 1169/2011 oraz art. 4 ust 1 ustawy o jakości w związku z wymaganiami w zakresie jakości handlowej określonymi w załączniku do rozporządzenia w sprawie jakości miodu.

Ponadto w w/w piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona nie skorzystała ze swojego uprawnienia.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

W myśl przepisu art. 3 pkt 5 ustawy o jakości, jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.  

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

W świetle z kolei przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych do sprzedaży uregulowane zostały m.in. w rozporządzeniu nr 1169/2011, oraz na gruncie prawa krajowego w przepisach rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie jakości miodu, stanowiącego akt wykonawczy do ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o jakości artykuły rolno-spożywcze wprowadzane do obrotu są oznakowane co najmniej w języku polskim.

Z kolei art. 15 ust 1 rozporządzenia 1169/2011 wskazuje, iż bez uszczerbku dla art. 9 ust. 3 tego rozporządzenia obowiązkowe informacje na temat żywności muszą być podawane w języku łatwo zrozumiałym dla konsumentów z państw członkowskich, w których dany środek spożywczy jest wprowadzany na rynek.

Załącznik do rozporządzenia w sprawie jakości miodu określa dopuszczalne wartości w zakresie wymagań fizykochemicznych dla miodu, wskazując iż miód powinien się charakteryzować liczbą diastazową nie mniej niż 8, z wyjątkiem miodu piekarniczego (przemysłowego), z tym że nie mniej niż 3 - w miodzie z naturalnie niską aktywnością enzymów oraz zawartością HMF nie większą niż 15 mg/kg.

Ustawa o jakości nakłada na wprowadzających artykuły rolno-spożywcze do obrotu obowiązek zachowania wymagań w zakresie ich jakości handlowej, stanowiąc jednocześnie w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł. Jej przepis art. 3 pkt 4 odsyła natomiast w zakresie definicji obrotu do art. 3 pkt 8 rozporządzenia nr 178/2002, zgodnie z którym „wprowadzenie na rynek” oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja wskazuje krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.

Zgodnie z kolei z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy o jakości karę pieniężną, o której mowa m.in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

Nadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002, podmioty działające na rynku spożywczym i pasz zapewniają, na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą, zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

Przepis art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 1169/2011 stanowi natomiast, że podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej – że jest niezgodna z mającym zastosowanie prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz z wymogami odpowiednich przepisów krajowych.

Z kolei art. 8 ust. 5 ww. rozporządzenia stanowi, iż podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

W świetle powyższego przedsiębiorca, strona w niniejszym postępowaniu, odpowiada za jakość handlową wprowadzanych przez siebie do obrotu artykułów rolno-spożywczych.

Mając na względzie powyższe ustalenia, w toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości, stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Wykonując dyspozycję ww. przepisów w odniesieniu do zakwestionowanego artykułu rolno-spożywczego, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, oceniając stopień szkodliwości czynu wprowadzenia ich do obrotu uznał, że w przypadku tego konkretnego artykułu rolno - spożywczego należy ocenić go jako wysoki. Konsument dokonując wyboru produktów w warunkach konkurencyjności rynku, kieruje się dostępnymi informacjami, w tym przede wszystkim informacjami od oferenta (sprzedawcy) w zakresie cech i właściwości zakupionego artykułu. Elementem charakterystycznym sprzedaży prowadzonej przez stronę jest fakt, iż jest ona prowadzona za pomocą środków komunikowania się na odległość, więc konsument dokonujący takiego zakupu nie jest przypadkowym konsumentem z „ulicy”, tylko osobą poszukująca produktu o konkretnej charakterystyce, w tym również o skonkretyzowanych właściwościach fizykochemicznych. Ma on więc pełne prawo spodziewać się, iż oferowany mu produkt spełnia wszelkie wymagania w zakresie jakości handlowej określone w przepisach dotyczących tej problematyki. W szczególności z uwagi na fakt, iż miód ten sprzedawany jest jako posiadający właściwości antybakteryjne wykorzystywane do wspomagania procesów leczniczych i zapewnienia dobrego samopoczucia. Sposób pozyskiwania przedmiotowego miodu, mający wpływ na jego szczególne właściwości jest znacząco podkreślany i co w sposób oczywisty przekłada się, zdaniem organu również na ocenę jego wysokiej jakości, jak i cenę.

Podobnie, aczkolwiek bez wpływu na ocenę właściwości miodu organ ocenił brak informacji w języku polskim w oznakowaniu przedmiotowego artykułu rolno-spożywczego – brak wiedzy w tym zakresie pozbawia konsumenta rzetelnej i pełnej informacji na temat produktu.

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym fachowy obrót artykułami żywnościowymi na etapie detalicznym, a celem jej działalności jest sprzedaż artykułów rolno-spożywczych konsumentowi finalnemu. Wskazać w tym miejscu należy, iż jest to sprzedaż wyspecjalizowana. Zdaniem tut. organu stanowi to o tym, że można ją potraktować jako profesjonalistę mającego wpływ na obrót żywnością, a więc mającego obowiązek znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaną przez niego działalnością. Obowiązkiem przedsiębiorcy jest zwracanie szczególnej uwagi, aby do obrotu handlowego nie trafiały środki spożywcze niespełniające wymagań jakościowych, w tym również niewłaściwie oznakowane czy niespełniające wymagań fizykochemicznych. Przedsiębiorca działający na rynku jako profesjonalista w swojej dziedzinie jest zobowiązany do takiego zorganizowania swojej działalności, aby nie dopuścić do wprowadzenia do obrotu środków spożywczych niezgodnych z wymaganiami jakościowymi. Przy ocenie stopnia zawinienia strony, organ uwzględnił również działania podjęte przez stronę po powzięciu informacji dotyczącej zakwestionowanej partii, tj. wycofanie jej z obrotu. Organ wskazuje, iż przesłanka stopnia zawinienia przedsiębiorcy wpływa jedynie na ustalenie wysokości kary pieniężnej, jest natomiast nieistotna dla samego wymierzenia owej kary. Okoliczność zatem, że strona kupuje produkt bezpośrednio od producenta i ma magazyn przystosowany do przechowywania tego typu produktów (o czym strona poinformowała w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne) może mieć jedynie wpływ na wysokość kary, a nie na fakt jej wymierzenia.

Ustalając z kolei zakres naruszenia wymagań jakości handlowej organ ocenił, że stwierdzone nieprawidłowości były istotne zarówno z punktu widzenia właściwości produktów, jak i interesów konsumentów, a naruszone wymagania w zakresie właściwości fizykochemicznych  stanowiły podstawową część wymagań przewidzianych w przepisach prawa żywnościowego dla tego rodzaju produktów. Naruszony parametr jakościowy tj. liczba diastazowa jest jednym z najważniejszych elementów w zakresie określenia jakości miodu, ponieważ określa tzw. aktywność enzymatyczną miodu a więc pośrednio  zawartość  żywych enzymów pochodzących głównie z organizmów pszczół. Przepisy określają wartość tej jednostki na minimum  8, a wynik pobranej do badań próbki wyniósł zaledwie 1,4.

Przy ocenie dotychczasowej działalności podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych organ wziął pod uwagę okoliczność, że przedsiębiorca nie był dotychczas kontrolowany przez tutejszy organ kontroli.

Biorąc nadto pod uwagę piąty z czynników mających wpływ na wysokość kary pieniężnej,
tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu nieodpowiadające jakości handlowej artykuły rolno-spożywcze Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie informacji uzyskanych od przedsiębiorcy uznał, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015r. poz. 584 ze zm.) strona należy do grupy tzw. mikroprzedsiębiorców, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku, jest jednym z najmniejszych w stosunku do pozostałych kategorii przedsiębiorców.

Mając na uwadze opisane wyżej okoliczności Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, że w sprawie uzasadnione jest wymierzenie stronie na podstawie przepisu  art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości kary pieniężnej w wysokości 4860 zł (słownie: cztery tysiące osiemset sześćdziesiąt złotych)

Przy ustalaniu wysokości kary organ uwzględnił wymagania art. 17 ust. 2 rozporządzenia 178/2002, w myśl którego kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zważywszy na stwierdzone naruszenia w kontekście rodzaju artykułów rolno-spożywczych niewłaściwej jakości handlowej oraz dokonaną ocenę stopnia szkodliwości czynu wskazującą na naruszenie interesów konsumentów, a dalej – ocenę stopnia zawinienia i zakresu naruszenia, wymierzona kwota kary spełnia powyższe wymagania.

W myśl art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji.

W związku z powyższym organ orzekł jak w sentencji.

Pouczenia:

Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca, powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, nr 02101015990028572231000000 Bank: NBP Oddział Szczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej
Ewa Kryjom

Otrzymują:

1. Paweł Warniełło, Firma przedsiębiorcy: ARTIPA Paweł Warniełło ul. Gwarna 60 lok. 7, 70-789 Szczecin
2. a/a.