ZKŻ.8361.192.2014

Koszalin, dnia 13 kwietnia 2015 r.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki

Inspektor Inspekcji Handlowej

ul. Wały Chrobrego 4

70-502 Szczecin

………………………………………..

(pieczęć nagłówkowa organu Inspekcji Handlowej)

 

Iwona Różycka

 

Firma przedsiębiorcy:

Pizzeria „KALLA PIZZA”

Różycka Iwona

 

ul. Armii Krajowej 32

78-100 Kołobrzeg

 

 

DECYZJA nr ZKŻ.8361.192.2014

wymierzająca karę pieniężną/umarzająca postępowanie w części

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kar pieniężnych w związku z  wprowadzeniem do obrotu przez przedsiębiorcę Iwonę Różycką, wykonującą działalność gospodarczą pod firmą Pizzeria „KALLA PIZZA” Różycka Iwona w Kołobrzegu przy ul. Armii Krajowej 32, 2 partii środków spożywczych oferowanych do sprzedaży bez opakowań:

 

1. na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 4 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013, poz. 267 ze zm.),wymierza ww. przedsiębiorcykarę pieniężną w wysokości 1000 zł (słownie: jeden tysiąc złotych)z tytułu wprowadzenia do obrotu środka spożywczego pod nazwąsałatka grecka jako artykułu rolno-spożywczego zafałszowanego w rozumieniu art. 3 pkt 10 lit. c) ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych z uwagi na to, iż w jego oznakowaniu podano niezgodne z prawdą dane w zakresie składu,

 

1. na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r. poz. 267 ze zm.) w związku z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.) umarza postępowanie w części dotyczącej wymierzenia ww. przedsiębiorcy kary pieniężnejz tytułu wprowadzenia do obrotu środka spożywczego pod nazwąpizza Quatro Staggioni nieodpowiadającego wymaganiom określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21.12.2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz.U. z 2015r., poz. 29) z uwagi na niepodanie w miejscu jego sprzedaży w cenniku lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu imienia i nazwiska producenta, z uwagi na to, że wymierzenie ww. przedsiębiorcy kary pieniężnej określonej na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) byłoby niezgodne z zasadą proporcjonalności wyrażoną w art. 17 ust. 2 akapit trzeci rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. UE L z dnia 1 lutego 2002 r., Nr 31, s. 1 ze zm.).

 

Uzasadnienie

 

W dniach 18 i 21.11.2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.04.2004, str. 1 ze zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2  ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), działając na podstawie upoważnienia do przeprowadzenia  urzędowej kontroli żywności nr 00013869, inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili kontrolę u przedsiębiorcy Iwony Różyckiej, zwanej dalej również „stroną”, wykonującej działalność gospodarczą pod firmą Pizzeria „KALLA PIZZA” Różycka Iwona w Kołobrzegu przy ul. Armii Krajowej 32.

 

Podczas kontroli stwierdzono wprowadzenie do obrotu 2 partii środków spożywczych, tj. wyrobów kulinarnych wyprodukowanych przez kontrolowaną przedsiębiorcę, pod nazwami:

- pizza Quatro Staggioni w cenie 16,40 zł,

- sałatka grecka w cenie 15,50 zł,

oferowanych do sprzedaży bez opakowań, w przypadku których nie podano w miejscu sprzedaży w cenniku lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom imienia i nazwiska producenta, co stanowiło naruszenie § 17 ust. 1 pkt. 1 oraz ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi  z dnia 10.07.2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 774 ), a przez to nie odpowiadało wymaganiom określonym w art. 4 ustawy z dnia 21.12.2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.).

W miejscu sprzedaży uwidoczniono natomiast w sposób dostępny dla konsumentów (w cenniku) nazwy ww. środków spożywczych, wykaz składników i pozostałe człony firmy producenta, tj. Pizzeria Kalla Pizza.

 

Ponadto w przypadku środka spożywczego o nazwie sałatka grecka stwierdzono, że jej skład nie odpowiada deklaracji producenta uwidocznionej w cenniku, gdyż zamiast sera Feta, którego przedsiębiorca nie posiadał na stanie magazynowym, do jej produkcji użyto sera miękkiego solankowego tłustego Favita. Powyższe ustalono na podstawie wyjaśnień osoby upoważnionej do reprezentowania przedsiębiorcy (kucharza) oraz faktury VAT FV/SZ/14/11-1268 z dnia 18.11.2014r. wystawionej przez Farutex Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie. W związku z powyższym uznano, że ww. produkt wyczerpuje definicję artykułu rolno-spożywczego zafałszowanego, o którym mowa w art. 3 pkt 10 lit. c) ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669 ze zm.), dalej „ustawy o jakości”.

 

Powyższe naruszone rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r., w myśl art. 4 ustawy z dnia 7 listopada 2014r. o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych oraz ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2014r., poz. 1722) utraciło moc obowiązującą z dniem wejście w życie, tj. w dniu 09 stycznia 2015r., nowego rozporządzenia w tym zakresie wydanego na podstawie art. 15 pkt 1 ustawy o jakości, tj. rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), zwanego dalej również „rozporządzeniem w sprawie znakowania”.

 

Uwzględniając zaistniałą zmianę w przepisach, wykazane w toku kontroli naruszenie § 17 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 dotychczasowego rozporządzenia zakwalifikowano w niniejszym postępowaniu odpowiednio jako naruszenie § 19 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania obowiązującego od 9 stycznia 2015r.

 

Mając na uwadze ustalenia kontroli do przedsiębiorcy skierowano wystąpienie pokontrolne wzywające do usunięcia stwierdzonych uchybień. W odpowiedzi na wystąpienie pismem z dnia 27.01.2015r. kontrolowana poinformowała, że wszystkie uchybienia zostały usunięte.

 

W związku z powyższym pismem z dnia  20 marca 2015r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił stronę Iwonę Różycką o  wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kar pieniężnych z tytułu wprowadzenia do obrotu artykułu rolno-spożywczego zafałszowanego oraz środka spożywczego niewłaściwej jakości handlowej.

Stronie umożliwiono wypowiedzenie się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona nie skorzystała ze swojego uprawnienia.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

W myśl przepisu art. 3 pkt 5 ustawy o jakości, jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi. W świetle z kolei przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Do dnia 8 stycznia 2015r. wymagania dotyczące m.in. znakowania środków spożywczych bez opakowań określone były w rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 774), którego § 17 ust. 1 pkt 1 stanowił, że w przypadku środków spożywczych bez opakowań lub pakowanych przy sprzedaży oprócz nazwy środka spożywczego podaje się nazwę albo imię i nazwisko producenta. Przepis § 17 ust. 2 tego rozporządzenia stanowił natomiast, że informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom.

 

W dniu 9 stycznia 2015r. r. weszło w życie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi  z dnia 23 grudnia 2014r. w sprawie znakowania poszczególnych rodzajów środków spożywczych (Dz. U. z 2015r., poz. 29), które zastąpiło dotychczasowe rozporządzenie, regulując zasady znakowania nieopakowanych środków spożywczych w § 19.

 

W myśl § 19 ust. 1 pkt 2 przedmiotowego rozporządzenia w sprawie znakowania, w przypadku środków spożywczych oferowanych do sprzedaży konsumentowi finalnemu lub zakładom żywienia zbiorowego bez opakowania lub w przypadku pakowania środków spożywczych w pomieszczeniu sprzedaży na życzenie konsumenta finalnego lub ich pakowania do bezzwłocznej sprzedaży podaje się nazwę albo imię i nazwisko producenta. Zgodnie z § 19 ust. 2 tego rozporządzenia informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób, w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentowi finalnemu.

 

Mając na uwadze powyższe, w przypadku zakwestionowanych 2 partii potraw gastronomicznych, w związku z ustaleniami kontroli stwierdzono w niniejszym postępowaniu, że brak w miejscu ich sprzedaży informacji dotyczących imienia i nazwiska producenta będącego osobą fizyczną, tj. kontrolowanego przedsiębiorcy, stanowi naruszenie § 19 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania.

 

W myśl przepisu art. 3 pkt 10 ustawy o jakości, artykułem rolno-spożywczym zafałszowanym jest produkt, którego skład jest niezgodny z przepisami dotyczącymi jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno-spożywczych, albo produkt, w którym zostały wprowadzone zmiany, w tym zmiany dotyczące oznakowania, mające na celu ukrycie jego rzeczywistego składu lub innych właściwości, jeżeli niezgodności te lub zmiany w istotny sposób naruszają interesy konsumentów, w szczególności jeżeli:

a)  dokonano zabiegów, które zmieniły lub ukryły jego rzeczywisty skład lub nadały mu wygląd produktu zgodnego z przepisami dotyczącymi jakości handlowej,

b)  w oznakowaniu podano nazwę niezgodną z przepisami dotyczącymi jakości handlowej poszczególnych artykułów rolno-spożywczych albo niezgodną z prawdą,

1. w oznakowaniu podano niezgodne z prawdą dane w zakresie składu, pochodzenia, terminu przydatności do spożycia lub daty minimalnej trwałości, zawartości netto lub klasy jakości handlowej.

Ustalenia kontroli dały podstawę do stwierdzenia, że produkt – sałatka grecka -  jest artykułem rolno – spożywczym zafałszowanym w rozumieniu art. 3 pkt 10 lit. c) ustawy o jakości, gdyż w jego oznakowaniu podano niezgodne z prawdą dane w zakresie składu, tj. podano, że sałatka grecka zawiera ser Feta, podczas gdy w rzeczywistości zawierała ser Favita, a niezgodność ta  istotnie naruszała interesy konsumentów. Dodatkowo przedmiotowy produkt nie spełniał również wymagań jakości handlowej nie posiadających cech zafałszowania określonych w § 19 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania, przez co naruszał art. 4 ust. 1 ustawy o jakości.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz.U. L 343 z 14.12.2012 r., s. 1) chronione nazwy pochodzenia oraz chronione oznaczenia geograficzne mogą być wykorzystywane przez dowolny podmiot wprowadzający na rynek produkt zgodny z odpowiednią specyfikacją, zaś art. 13 ust. 1 lit. a) wskazuje, że zarejestrowane nazwy są chronione przed wszelkim bezpośrednim lub pośrednim wykorzystywaniem w celach komercyjnych w odniesieniu do produktów nieobjętych rejestracją, jeśli produkty te są porównywalne do produktów zarejestrowanych pod tą nazwą lub jeśli jej stosowanie stanowi wykorzystywanie renomy chronionej nazwy, w tym również w sytuacji, gdy produkty te są wykorzystywane jako składnik.

Na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 1829/2002 z dnia 14 października 2002 r. zmieniającego Załącznik do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1107/96 w odniesieniu do nazwy „Feta” (Dz. U. L 277 z 15.10.2002, str. 10), zwanego dalej „rozporządzeniem 1829/2002”, nazwa „Feta” została zarejestrowana jako Chroniona Nazwa Pochodzenia (ChNP).

Z uwagi na to, że każdy produkt zafałszowany jest jednocześnie produktem niewłaściwej jakości handlowej, co wprost wynika z definicji artykułu rolno-spożywczego zafałszowanego, postępowanie dotyczące produktu pod nazwą sałatka grecka wszczęto i prowadzono na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości i przez pryzmat zafałszowania, przesądzającego w omawianym stanie faktycznym o  kwalifikacji prawnej, dokonano oceny elementów mających wpływ na wymiar kary pieniężnej.

W przypadku produktu pod nazwą pizza Quatro Staggioni, z uwagi na okoliczność, że ww. produkt nie spełniał tylko wymagań jakości handlowej określonych w art. 4 ust. 1 ustawy o jakości w związku z § 19 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 rozporządzenia w sprawie znakowania, postępowanie dotyczące tego produktu wszczęto i prowadzono na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości.

 

Ustawa o jakości nakłada na wprowadzających artykuły rolno-spożywcze do obrotu obowiązek zachowania wymagań w zakresie ich jakości handlowej, stanowiąc jednocześnie w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy, kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł.

Ustawa o jakości w art. 40a ust. 1 pkt 4 stanowi natomiast, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze zafałszowane, podlega karze pieniężnej w wysokości nie wyższej niż 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary, nie niższej jednak niż 1000 zł.

 

Przepis art. 3 pkt 4 ustawy o jakości odsyła natomiast w zakresie definicji obrotu do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 178/2002”, zgodnie z którym „wprowadzenie na rynek” oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja wskazuje krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość (w tym zafałszowanie) artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich zarówno producentów tych artykułów jak i  każde następne ogniwo handlu detalicznego.

 

Nadto, zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002, podmioty działające na rynku spożywczym i pasz zapewniają, na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą, zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

 

Dodatkowo, w myśl art. 8 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004(Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.), zwanego również „rozporządzeniem nr 1169/2011”, obowiązującego od 13 grudnia 2014r., podmiotem działającym na rynku spożywczym odpowiedzialnym za informację na temat żywności jest podmiot, pod którego nazwą lub firmą jest wprowadzany na rynek dany środek spożywczy lub - jeżeli ten podmiot nie prowadzi działalności w Unii - importer danego środka na rynek Unii.

W myśl art. 8 ust. 2 tego rozporządzenia, podmiot działający na rynku spożywczym odpowiedzialny za informację na temat żywności zapewnia obecność i rzetelność informacji na temat żywności zgodnie z mającym zastosowanie prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz z wymogami odpowiednich przepisów krajowych.

 

Przepis art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 1169/2011 stanowi natomiast, że bez uszczerbku dla ust. 2-4 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

 

W świetle powyższego przedsiębiorca Iwona Różycka, jako podmiot odpowiedzialny za informacje na temat żywności, odpowiada za jakość handlową wprowadzanych przez siebie do obrotu artykułów rolno-spożywczych.

 

Mając na względzie powyższe ustalenia, w toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kar pieniężnych Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycję ww. przepisów w odniesieniu do zakwestionowanego artykułu rolno-spożywczego o znamionach zafałszowania, tj. sałatki greckiej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, oceniając stopień szkodliwości czynu uznał, że wprowadzenie go do obrotu jest czynem najwyższej rangi szkodliwym, istotnie naruszającym interesy konsumentów. Konsumentom oferowany był bowiem produkt inny niż wynikałoby to z informacji na jego temat uwidocznionych w cenniku, które powinny stanowić źródło zgodnych z prawdą, wiążących, publicznych zapewnień o cechach i właściwościach produktów. Oznakowanie sałatki greckiej natomiast błędnie wskazywało na obecność w jej składzie sera Feta, co mogło mieć zasadniczy wpływ na dokonany przez konsumentów wybór przedmiotowego środka spożywczego. Produkty tradycyjne bowiem, których nazwa została zarejestrowana jako Chroniona Nazwa Pochodzenia, m.in. „Feta” na podstawie rozporządzenia 1829/2002, są produkowane w określony sposób i zawierają ściśle określone składniki – w tym przypadku mleko pochodzące od tradycyjnie hodowanych owiec i kóz z określonych regionów Grecji. Z tego też względu koszty ich produkcji i cena są wyższe niż produktów konwencjonalnych, a więc zatem i koszty wyprodukowania sałatki zawierającej ser Feta są wyższe. W przedmiotowej sprawie konsumenci działając w zaufaniu do sprzedawcy i informacji umieszczonych w cenniku w rzeczywistości nabywali produkt o niższej wartości od deklarowanego w oznakowaniu oraz o innych właściwościach (ser Favita wyprodukowany był z mleka krowiego). Decyzję o zakupie przedmiotowej sałatki greckiej podejmowali w warunkach wyłączających świadomy wybór, gdyż podany w oznakowaniu składnik mylnie nadawał gotowemu produktowi wyższe walory jakościowe, a przez to wprowadzał konsumentów w błąd. Zapewnienie natomiast konsumentom świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością oraz zapobieganie fałszowaniu żywności i praktykom mogącym wprowadzać konsumenta w błąd stanowi nadrzędny cel prawa żywnościowego.

 

Oceniając stopień szkodliwości czynu wprowadzenia do obrotu produktu o nazwie pizza Quatro Staggioni, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej stwierdził, że w przypadku wyrobów oferowanych luzem, w tym potraw gastronomicznych, oznakowanie w miejscu sprzedaży stanowi praktycznie jedyne źródło informacji dla nabywcy o rodzaju i właściwościach środka spożywczego. W związku z tym uznano, że stwierdzona nieprawidłowość polegająca na braku imienia i nazwiska producenta narusza prawo konsumentów do rzetelnej informacji o produkcie, wymaganej przepisami prawa żywnościowego. Wzięto przy tym jednak pod uwagę fakt, co miało decydujący wpływ na ocenę przedmiotowej przesłanki wymiaru kary w przypadku tego produktu, iż pozostałe człony firmy producenta uwidocznione były w miejscu sprzedaży w sposób dostępny bezpośrednio konsumentom oraz pozwalający na ustalenie źródła pochodzenia ww. środka spożywczego.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, że strona jako przedsiębiorca profesjonalnie i fachowo zajmuje się obrotem artykułami rolno-spożywczymi. Strona jest nie tylko dystrybutorem artykułów rolno-spożywczych, ale i ich producentem, a więc ma największy spośród wszystkich profesjonalnych uczestników rynku wpływ na ich jakość handlową. Z tego też względu powinna wykazać się szczególną dbałością o wprowadzane do obrotu produkty oraz zapewnić obecność i rzetelność informacji na ich temat zgodnie z wymogami prawa żywnościowego. W przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że na powstanie ujawnionej w trakcie kontroli nieprawidłowości dotyczącej niezgodnych z prawdą danych w zakresie składu sałatki greckiej bezpośredni wpływ miała strona, gdyż nie dochowała należytej staranności i uwidoczniła niewłaściwe, błędne informacje w miejscu sprzedaży, choć jako wytwórca kwestionowanej potrawy miała pełną wiedzę o użytych do jej produkcji składnikach. Z drugiej strony przy ocenie przedmiotowej przesłanki organ uwzględnił działania naprawcze podjęte przez stronę.

 

W podobny sposób dokonano oceny stopnia zawinienia strony w odniesieniu do pizzy Quatro Staggioni i stwierdzonej w stosunku do niej nieprawidłowości. Uznano, że do jej powstania przyczyniła się strona swoim zaniechaniem polegającym na braku uwidocznienia wymaganej informacji w miejscu sprzedaży, choć z drugiej strony przyjęto, że przedsiębiorca nie miał woli świadomego działania prowadzącego do powstania tej nieprawidłowości, a stwierdzone uchybienie zostało usunięte.

 

Ustalając z kolei zakres naruszenia wymagań w przypadku zafałszowanej sałatki greckiej organ ocenił, że stwierdzone uchybienie było istotne zarówno z punktu widzenia właściwości produktu, jak i interesów konsumentów, gdyż informacja o składzie potraw stanowi jeden z najważniejszych elementów jakości handlowej. Ponadto było również istotne z punktu widzenia regulacji rynków rolnych, gdyż wobec nieuzasadnionego użycia nazwy chronionej doszło do naruszenia powszechnie obowiązujących przepisów, do stosowania których obowiązani są przedsiębiorcy w całej Unii Europejskiej. Dodatkowo uwzględniono przy ocenie przedmiotowej przesłanki, że produkt nie spełniał też wymagań jakości handlowej bez cech zafałszowania (brak imienia i nazwiska producenta).

 

Przy ocenie zakresu naruszenia w przypadku pizzy Quatro Staggioni organ uznał, że ujawniona nieprawidłowość polegająca na braku imienia i nazwiska producenta była jedyną odnoszącą się do ocenianego produktu i stanowiła niewielką część wymagań przewidzianych w przepisach prawa żywnościowego dla tego rodzaju produktów (środków spożywczych oferowanych do sprzedaży bez opakowania).

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności podmiotu działającego na rynku artykułów rolno-spożywczych organ wziął pod uwagę, że przedsiębiorca nie był wcześniej objęty kontrolą w zakresie jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. kryterium wielkości obrotów, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie uzyskanej w toku niniejszego postępowania informacji o wysokości przychodu osiągniętego przez stronę w 2014r. stwierdził, że w świetle ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2013, poz. 672 ze zm.), strona należy do kategorii tzw. „mikroprzedsiębiorców”, w związku z czym wzięto pod uwagę okoliczność, że jej udział w obrocie rynkowym jest najmniejszy spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców, o których mowa w ww. ustawie.

 

Mając na uwadze opisane wyżej okoliczności, a także uwzględniając fakt, że najniższy możliwy wymiar kary za czyn wprowadzania do obrotu artykułów rolno-spożywczych zafałszowanych wynosi 1000 zł, górną granicę stanowi natomiast 10% przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary,Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, że w przypadku środka spożywczego pod nazwą sałatka grecka w sprawie uzasadnione jest wymierzenie na podstawie przepisu  art. 40a ust. 1 pkt 4 ustawy o jakości kary pieniężnej w minimalnej ustawowej wysokości 1000,00 zł (słownie: jeden tysiąc złotych).

Przy ustalaniu wysokości kary uwzględniono wymagania art. 17 ust. 2 rozporządzenia 178/2002, w myśl którego kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Zważywszy na stwierdzone uchybienie oraz dokonaną ocenę wszystkich przesłanek wymiaru kary, wymierzona kwota kary spełnia powyższe wymagania.

 

W myśl art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej, natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. Zgodnie z kolei z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy o jakości karę pieniężną, o której mowa m.in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 4 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej. W związku z powyższym w przypadku środka spożywczego zafałszowanego pod nazwą sałatka grecka organ orzekł jak w sentencji.

 

Jednocześnie, po analizie opisanych wyżej okoliczności stwierdzono, że w sprawie nie ma podstaw do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt. 3 ustawy o jakości z tytułu wprowadzenia do obrotu środka spożywczego niewłaściwej jakości handlowej pod nazwą pizza Quatro Staggioni. Z uwagi na to, że najniższy możliwy wymiar kary zgodnie z ww. przepisem wynosi 500 zł, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, że wymierzenie kary choćby w najniższym jej wymiarze naruszyłoby zasadę proporcjonalności określoną w art. 17 ust. 2 rozporządzenia 178/2002, gdyż kara ta byłaby niewspółmierna do wagi stwierdzonego naruszenia oraz dokonanej w związku nim oceny przesłanek jej wymiaru.

Z powyższych względów uznać należy, że w przypadku ww. produktu nieodpowiadającego jakości handlowej również cel zapobiegawczy, prewencyjny postępowania został osiągnięty jeszcze przed ewentualnym wymierzeniem kary pieniężnej – kontrolowany uzyskał wiedzę o stwierdzonym naruszeniu i podjął niezwłocznie działania naprawcze.

 

W związku z powyższym Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zdecydował o odstąpieniu od wymierzenia kary określonej w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości i w związku z tym uznał dalsze prowadzenie postępowania administracyjnego w części dotyczącej produktu pizza Quatro Staggioni za bezprzedmiotowe.

 

W przypadku, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej na podstawie przepisu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013, poz. 267 ze zm.), wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części, stąd w przypadku artykułu rolno-spożywczego pizza Quatro Staggioni orzeczono jak w sentencji.

 

 

 

Pouczenia:

1. Informacja o sposobie uiszczenia kary pieniężnej:

Na podstawie art. 40a ust. 6 i 7 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Szczecinie, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin,nr 02101015990028572231000000 Bank: NBP OddziałSzczecin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

Kara niezapłacona w terminie staje się zaległością podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), od której naliczane są odsetki za zwłokę zgodnie z art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej.

 

W przypadku wniesienia odwołania od niniejszej decyzji nie należy uiszczać kary pieniężnej do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez organ odwoławczy.

 

1. Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, plac Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej, ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

 

 

Z up. Zachodniopomorskiego

Wojewódzkiego Inspektora

Inspekcji Handlowej

Andrzej Kuśpiel

Dyrektor Delegatury

......................................................................

(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska

                        służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji)

Otrzymują:

1. Iwona Różycka

ul. Armii Krajowej 32

78-100 Kołobrzeg,

1. aa.