WKŻ.8361.142.2014

                                                                                                      Szczecin, dnia 24.02.2015r.

   ZACHODNIOPOMORSKI

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

„Społem”

Powszechna Spółdzielnia Spożywców

ul. Józefa Bema 1

72-600 Świnoujście

DECYZJA WKŻ.8361.142.2014

umarzająca postępowanie

 

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267 ze zm.) w związku z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r. poz. 148 ze zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej umarza w całości postępowanie w sprawie wymierzenia przedsiębiorcy „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców, z siedzibą w Świnoujściu (72-600), ul. Józefa Bema 1 kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu 2 partii artykułów rolno-spożywczych o wartości 9,78 zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji, ze względu na to, że wymierzenie ww. przedsiębiorcy kary pieniężnej określonej na podstawie przepisu art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669 ze zm.) byłoby niezgodne z zasadą proporcjonalności wyrażoną w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), tj. z uwagi na jego bezprzedmiotowość w całości.

Uzasadnienie

 

W dniach 27 i 28 sierpnia 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z 30.4.2004, str. 1, z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r. poz. 669 ze zm.), w związku zart. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1, 2ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r., poz. 148 ze zm.), zgodnie z upoważnieniem Nr 00013682 z dnia 27.08.2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u przedsiębiorcy „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców, prowadzącego działalność gospodarczą w sklepie SPOŁEM „Kormoran” w Świnoujściu przy ul. Juliusza Słowackiego 16, zwanego dalej również „stroną”.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w ofercie handlowej 2 partie artykułów rolno-spożywczych o łącznej wartości 9,78 zł, tj.: Wędzonka wiejska 166g „ŚWIĄTKIEWICZ”; oznakowana m.in.: Zakład Przetwórstwa Mięsnego Zdzisław Świątkiewicz ul. Usługowa 10; 73-110 Stargard Szczeciński; należy spożyć do: 06/09/2014; oraz Szynka Babuni 158g; „ŚWIĄTKIEWICZ” oznakowana m.in.: Zakład Przetwórstwa Mięsnego Zdzisław Świątkiewicz ul. Usługowa 10; 73-110 Stargard Szczeciński; należy spożyć do: 04/09/2014, których oznakowanie poddano kontroli m.in. pod kątem przepisów ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

 

W wyniku kontroli stwierdzono, iż „Wędzonka wiejska 166g „ŚWIĄTKIEWICZ”; zawiera w składzie m.in.: substancje konserwującą E250; stabilizator E450/E451; skrobie kukurydzianą E1442; zagęstnik  E407/E415 oraz aromat, a „Szynka Babuni 158g; „ŚWIĄTKIEWICZ” m.in.: substancję konserwującą E250; stabilizator E451a; wzmacniacz smaku E621.

 

Mając na uwadze zastosowanie w nazwach środków spożywczych określeń, tj. „babuni” czy „wiejski” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tych środków spożywczych, zawartymi na opakowaniu w toku kontroli uznano, iż oznakowanie to wprowadza konsumenta w błąd co do charakterystyki środka spożywczego w zakresie jego nazwy, składu, źródła pochodzenia oraz metod wytwarzania lub produkcji, a także poprzez przypisywanie środkowi spożywczemu właściwości, których nie posiada oraz sugeruje, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości. Uznano bowiem, iż określenia te sugerują, że konsument ma prawo spodziewać się, że produkty zostały wytworzone w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych.

 

W związku z powyższym w toku kontroli uznano, iż taki wprowadzający konsumenta w błąd sposób oznakowania stanowi naruszenie przepisu art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 z późn. zm.) w związku z naruszeniem przepisu art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.).

 

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia w zakresie oznakowania, pismem z dnia 10 września 2014r. do kontrolowanego przedsiębiorcy oraz do producenta zakwestionowanych środków spożywczych Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienia pokontrolne, wzywające do usunięcia stwierdzonych uchybień i nieprawidłowości. W odpowiedzi na rzeczone wystąpienie pismem z dnia 16 września 2014r. strona poinformowała, iż kwestionowane produkty zostały wycofane ze sprzedaży, ponadto strona poinformowała, iż do momentu usunięcia przez producenta wszelkich nieprawidłowości dotyczących nazw i składników nie będzie ich wprowadzać do sprzedaży.

 

Z kolei producent Zakład Przetwórstwa Mięsnego Zdzisław Świątkiewicz w odpowiedzi na wystosowane do niego wystąpienie pokontrolne, pismem z dnia 15 września 2014r. poinformował, iż nie zgadza się z żadnym wymienionym zarzutem. Zdaniem producenta żadna forma oznakowania nie wprowadza klienta w błąd w zakresie właściwości, składu, źródła pochodzenia, metod wytwarzania, przypisywania środkowi spożywczemu właściwości których nie posiada oraz sugeruje, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości. Producent podnosi, iż tut. organ pominął art. 47 ust. 1 ustawy  o bezpieczeństwie żywności i żywienia odnoszący się do nazwy środków spożywczych. Ponadto zdaniem producenta klient czytający „szynka babuni” w żaden sposób nie skojarzy tego z pochodzeniem surowca od członka rodziny ani z szynką, która była zrobiona dawno, dawno temu przez nie żyjącą już babcię bo zdaniem przedsiębiorcy nic nie sugeruje, że jest to produkt taki jak kiedyś robiła babcia. Jest to wyłącznie zdaniem producenta nazwa fantazyjna i dopuszczalna, zwłaszcza, że pozostałe informacje nie pozwalają czytającemu klientowi zabrnąć w błędną sugestią. Zaprzeczeniem wprowadzania w błąd w ocenie producenta, że szynkę zrobiono tak jakby to zrobiła babcia jest właśnie zapis o treści „wędzonka wysokowydajna”. Jednocześnie producent podniósł w ww. piśmie, iż  był wielokrotnie kontrolowany i nigdy nie kwestionowano takiej formy oznakowania. Producent w podsumowaniu stwierdził, iż wobec braku przekonywujących argumentów dla formułowanych zarzutów pozostaje przy obecnym porządku prawnym.

 

W odpowiedzi do producenta, pismem z dnia 24 września 2014r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej podtrzymał swoje stanowisko zajęte w sprawie oznakowania kwestionowanych produktów.

 

Mając na uwadze ustalenia kontroli oraz uwzględniając okoliczność, iż z dniem 13 grudnia 2014r. nastąpiła zmiana przepisów prawa żywnościowego, która spowodowała uchylenie przepisu art. 6 ust. 2 w/w ustawy oraz art. 46 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 z późn. zm.), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej dokonał analizy stwierdzonego w toku kontroli naruszenia w kontekście podstaw do wszczęcia postępowania zmierzającego do wymierzenia kary administracyjnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

 

Obecnie wymogi dotyczące informacji na temat żywności uregulowane są w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Radu (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektywy Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz.U.UE L 304 z 22.11.2011r., s. 18 z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem 1169/2011”, które jest aktem prawnym obowiązującym wprost w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z przepisem art. 6 ust. 2 w/w ustawy, którego naruszenie stwierdzone zostało w trakcie kontroli inspektorów Inspekcji Handlowej, do znakowania artykułów rolno-spożywczych stosuje się odpowiednio wymagania określone w (…) art. 46 ust. 1 pkt 1 (…) ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2010r., Nr 136, poz. 914 ze zm.).

 

Z dniem 13 grudnia 2014r. uchylone zostały cytowane wyżej przepisy zarówno art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, jak i 46 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

 

Nie mniej jednak obowiązek przekazywania rzetelnych informacji na temat żywności, tj. niewprowadzających w błąd co do właściwości środka, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji wprowadzony został przepisem art. 7 ust. 1 lit a) rozporządzenia 1169/2011, które wprost stosuje się od dnia 13 grudnia 2014r.

 

Norma zawarta w tym przepisie zatem, w odróżnieniu od normy zawartej w cytowanym wyżej przepisie art. 6 ust. 2 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, który odsyłał do art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, wprost reguluje obowiązek rzetelnego informowania na temat żywności, tj. takiego które nie wprowadza w błąd.

 

Mając powyższe na uwadze pismem z dnia 13 lutego 2015r., Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił przedsiębiorcę „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców, z siedzibą w Świnoujściu (72-600), ul. Józefa Bema 1 o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 2 partii artykułów rolno-spożywczych o łącznej wartości 9,78 zł nieodpowiadających wymaganiom jakości handlowej określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) w związku z art. 7 ust. 1 lit. a rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. L 304 z 22.11.2011, s. 18 ze zm.) z uwagi na wprowadzające w błąd informacje co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, metod wytwarzania lub produkcji, tj. „Wędzonka wiejska 166g „ŚWIĄTKIEWICZ”; oznakowana m.in.: Zakład Przetwórstwa Mięsnego Zdzisław Świątkiewicz ul. Usługowa 10; 73-110 Stargard Szczeciński; należy spożyć do: 06/09/2014, w której producent zadeklarował w składzie m.in.: substancje konserwującą E250; stabilizator E450/E451; skrobie kukurydzianą E1442; zagęstnik  E407/E415 oraz aromat, oraz „Szynka Babuni 158g; „ŚWIĄTKIEWICZ” oznakowana m.in.: Zakład Przetwórstwa Mięsnego Zdzisław Świątkiewicz ul. Usługowa 10; 73-110 Stargard Szczeciński; należy spożyć do: 04/09/2014, w której producent zadeklarował w składzie m.in.: substancję konserwującą E250; stabilizator E451a; wzmacniacz smaku E621; w związku z tym, iż określenie „Wiejska”, „Babuni”  sugeruje, że konsument ma prawo spodziewać się, że produkt został wytworzony w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych.

 

Ponadto w ww. piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia skorzystała. W dniu 20.02.2015r. do tut. Inspektoratu przybyli Pani Jolanta Gniatkowska oraz Pan Przemysław Dziekoński osoby upoważnione przez przedsiębiorcę „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców w Świnoujściu do reprezentowania m.in. przed organami administracyjnymi wszystkich instancji. W/w osoby zapoznały się z materiałami, które są podstawą przeprowadzonego postępowania administracyjnego z ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych i nie wniosły do nich żadnych uwag oraz dodatkowych wniosków dowodowych.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił
i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno- spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i  oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

 

Celem prawa żywnościowego jest szeroko rozumiana ochrona interesów konsumentów. Artykuł 8 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002” precyzuje, że celem tego prawa jest ochrona interesów konsumentów i umożliwienie im świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Prawo żywnościowe ma przeciwdziałać oszukańczym lub podstępnym praktykom, fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogącym wprowadzić konsumentów w błąd.

 

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Wymagania jakościowe w odniesieniu do oznakowania artykułów rolno – spożywczych oferowanych u danego przedsiębiorcy uregulowane zostały w rozporządzeniu 1169/2011.

 

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia 1169/2011 informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji.

 

Z kolei zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 bez uszczerbku dla bardziej szczegółowych przepisów prawa żywnościowego, etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumentów w błąd.

 

Przywołana wyżej ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego.
 

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

 

Z kolei w myśl przepisu art. 8 ust. 3 rozporządzenia 1169/2011, podmioty działające na rynku spożywczym, które nie mają wpływu na informacje na temat żywności, nie mogą dostarczać żywności, o której wiedzą lub w stosunku do której mają podejrzenia – w oparciu o informacje posiadane w ramach działalności zawodowej, że jest niezgodna z mającym zastosowaniem prawem dotyczącym informacji na temat żywności oraz wymaganiami odpowiednich przepisów.

 

Nadto, jak stanowi art. 8 ust. 5 rozporządzenia 1169/2011, bez uszczerbku dla ust. 2-4 tego przepisu, podmioty działające na rynku spożywczym zapewniają przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniają się, że wymogi te są spełnione.

 

W świetle powyższych definicji przedsiębiorca „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców, odpowiada za wprowadzenie do obrotu handlowego ww. artykułów rolno-spożywczych nieodpowiadających jakości handlowej.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno- spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669 ze zm.) kary pieniężne, o których mowa m. in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanych 2 partii artykułów rolno-spożywczych o łącznej wartości 9,78 zł, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu w przypadku wprowadzającej w błąd informacji na temat żywności, tj. zastosowanie w nazwach środków spożywczych określeń, tj. „babuni” czy „wiejski” w zestawieniu z informacjami dotyczącymi składu tych środków spożywczych, zawartymi na opakowaniu w/w środków spożywczych, w których pojawiły się substancje konserwujące czy zagęszczające jest o tyle znaczny, iż takie oznakowanie artykułów rolno-spożywczych sugeruje, że produkty zostały wytworzone w sposób prosty, a nie w drodze produkcji przemysłowej z wykorzystaniem substancji dodatkowych. W ocenie Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej wiedza w tym zakresie jest istotna nie tylko z punktu widzenia prawa do informacji, mogącego przesądzić o dokonanym wyborze, ale również ze względu na preferencje żywieniowe konsumenta, do którego produkt może trafić. Przepisy prawa żywnościowego precyzyjnie regulują zakres i sposób przekazywania informacji, jaki konsument winien otrzymać w momencie dokonywania zakupu danego środka spożywczego. Wskazane przepisami prawa informacje, które winny znaleźć się na opakowaniu danego produktu, mają stanowić jasną i rzetelną informację dla konsumenta. Konsument, kierując się informacjami zawartymi w oznakowaniu środka spożywczego, mając na względzie zarówno wskazania zdrowotne, jak i preferencje smakowe, ustala swoją dietę. Z tego względu istotnym jest, aby wszystkie informacje, istotne z punktu widzenia konsumenta, były rzetelne i nie wprowadzały w błąd.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym obrót artykułami spożywczymi, i powinny być mu znane przepisy dotyczące obrotu takimi środkami. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno-spożywcze. W odniesieniu do stwierdzonych w toku kontroli nieprawidłowości dotyczących oznakowania środków spożywczych organ uznał, iż w tym zakresie strona ponosi winę z racji tego, że wprowadzając do obrotu środki spożywcze strona miała możliwość zweryfikowania napisów umieszczonych na opakowaniach jednostkowych zakwestionowanych produktów. Zatem takie wprowadzające w błąd oznakowanie przedmiotowych produktów widoczny był od momentu ich zakupu przez przedsiębiorcę i z tego względu ich wprowadzenie do obrotu stanowi o winie przedsiębiorcy. Nie ma przy tym znaczenia, w kontekście przepisów regulujących zakres i krąg podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzanie do obrotu środków spożywczych niespełniających wymagań jakościowych, okoliczność, że strona nie jest producentem, pod którego wyłącznym nadzorem pozostaje proces produkcji, przetwarzania i dystrybucji i nie ma instrumentów bezpośrednio wpływających na jakość dostarczanych jej produktów. Przy ocenie stopnia zawinienia strony organ uwzględnił również postawę strony po powzięciu informacji o nieprawidłowościach w oznakowaniu, strona bowiem w odpowiedzi na wystąpienie pokontrolne poinformowała, iż kwestionowane produkty wycofała ze sprzedaży oraz do momentu usunięcia przez producenta wszelkich nieprawidłowości dotyczących nazw i składników nie będzie ich wprowadzać do sprzedaży.

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że poza stwierdzonymi nieprawidłowościami środki spożywcze spełniały stawiane im w obowiązujących przepisach prawa wymagania. Ponadto wzięto pod uwagę okoliczność, że stwierdzone naruszenia dotyczyły 2 partii produktów o łącznej wartości 9,78 zł.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że strona nie była dotychczas kontrolowana przez tut. organ.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wymiar kary pieniężnej, tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, w oparciu o informację uzyskaną od strony, stwierdził, że w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.) strona należy do grupy tzw. „małych przedsiębiorców”, w związku z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku nie jest największy.

 

Po szczegółowej analizie wszystkich opisanych wyżej okoliczności i czynników, które ustawa o jakości nakazuje wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej brać pod uwagę w toku prowadzonego postępowania administracyjnego z tytułu naruszenia jej przepisów, stwierdzono, że w sprawie nie ma podstaw do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Uwzględniając stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia oraz zakres naruszenia przy uwzględnieniu zasady proporcjonalności określonej w art. 17 ust. 2 „rozporządzenia WE 178/2002” jak również fakt, że w prawie administracyjnym zasada proporcjonalności nakazuje organom państwowym użycie jedynie takich środków, które są niezbędne do osiągnięcia konkretnego celu, co oznacza, że organy państwowe mają osiągnąć cel, który służy społeczeństwu jak najmniejszym jego oraz poszczególnych jednostek kosztem, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej  postanowił wydać decyzję umarzającą postępowanie w sprawie w związku z odstąpieniem od wymierzenia kary.

Z powyższych względów uznać należy, że również cel zapobiegawczy, prewencyjny postępowania został osiągnięty jeszcze przed ewentualnym wymierzeniem kary pieniężnej. Ponadto strona uzyskała wiedzę, co do możliwości występowania podobnych nieprawidłowości w zakresie oznakowania, wpływających na jakość wprowadzanych przez niego do obrotu artykułów spożywczych.

 

Podsumowując powyższe, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej  zdecydował o odstąpieniu od wymierzenia kary określonej w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości i w związku z tym uznał dalsze prowadzenie postępowania administracyjnego w świetle stwierdzonych okoliczności sprawy, w całości za bezprzedmiotowe.

 

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r. poz. 148 ze zm.), do postępowania przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

 

W przypadku, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej na podstawie przepisu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267 ze zm.), wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo części, w związku z powyższym Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł jak w sentencji.

 

Pouczenia:

1. Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

                                                                                              ..…………………………………

(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska

osoby upoważnionej do wydania decyzji)

 

Otrzymują:

1. „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców, ul. Józefa Bema 1, 72-600 Świnoujście,                             
2. a/a.