WKŻ.8361.30.2014.J-35.2014

                                                                                  Szczecin, dnia 16.07.2014 r.

  ZACHODNIOPOMORSKI                                             

WOJEWÓDZKI INSPEKTOR

  INSPEKCJI HANDLOWEJ

Sylwia Sidło

ul. Wł. Jagiełły 1/8

70-243 Szczecin

 

Firma przedsiębiorcy:

Pierogarnia Domowy Pierożek

Sidło Sylwia

 

 

DECYZJA Nr WKŻ.8361.30.2014.J-35.2014

umarzająca postępowanie

 

Na podstawie art. 105 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) w związku z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 148) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej umarza w całości postępowanie w sprawie wymierzenia przedsiębiorcy Sylwii Sidło, prowadzącej działalność gospodarczą w Pierogarni Domowy Pierożek przy pl. Kilińskiego 1 w Szczecinie kary pieniężnej z tytułu wprowadzenia do obrotu 1 partii pierogów z mięsem bez opakowania (luzem) o wartości 80,00 zł, nieodpowiadającej wymaganiom jakościowym określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) w związku z naruszeniem wymagań, o których mowa w §17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014r poz. 774) ze względu na to, że w miejscu sprzedaży lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników z uwagi na to, że wymierzenie ww. przedsiębiorcy kary pieniężnej określonej na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno–spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) byłoby niezgodne z zasadą proporcjonalności wyrażoną w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), tj. z uwagi na jego bezprzedmiotowość w całości.

 

Uzasadnienie

 

W dniach 25 i 26 lutego 2014r. na podstawie art. 3 ust. 1,2,3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L. 165 z 30.04 2004, str. 1 ze zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno–spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669), w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 148) zgodnie z upoważnieniem nr 00012913 z dnia 25 lutego 2014r. inspektorzy reprezentujący Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej przeprowadzili urzędową kontrolę żywności u  przedsiębiorcy Sylwii Sidło prowadzącej działalność gospodarczą w Pierogarni Domowy Pierożek przy pl. Kilińskiego 1 w Szczecinie, zwanej dalej również „stroną”.

 

W toku czynności kontrolnych stwierdzono w sprzedaży 1 partię „pierogów z mięsem” o wartości 80,00 zł, której oznakowanie poddano ocenie pod kątem spełniania wymogów rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. (Dz. U. z 2014r., poz. 774). W wyniku dokonanych czynności stwierdzono, że w miejscu sprzedaży w/w artykułu rolno-spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników.

 

W toku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że z uwagi na powyższe nieprawidłowości w zakresie oznakowania przedmiotowe pierogi z mięsem nie odpowiadają wymaganiom jakościowym określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014, poz. 669), w związku z naruszeniem wymagań w zakresie jakości handlowej określonych w § 17 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. (Dz. U. z 2014r poz. 774) w związku z ust. 2 w/w rozporządzenia.

 

Mając na uwadze powyższe, w dniu 18 marca 2014r. do kontrolowanego przedsiębiorcy (strony w niniejszym postępowaniu), Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wystosował wystąpienie pokontrolne, na które przedsiębiorca nie udzieliła odpowiedzi.

 

W związku z powyższym, pismem z dnia 10 czerwca 2014r. Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zawiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej w związku z wprowadzeniem do obrotu 1 partii „pierogów z mięsem” bez opakowania (luzem) o wartości 80,00 zł, nieodpowiadającej wymaganiom jakościowym określonym w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno – spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 669) w związku z naruszeniem wymagań wskazanych w §17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz w związku z ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014r poz. 774) ze względu na to, że w miejscu sprzedaży lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom nie uwidoczniono informacji w zakresie nazwy albo imienia i nazwiska producenta oraz wykazu składników.

 

Ponadto w w/w piśmie organ poinformował stronę o przysługującym jej prawie do wypowiedzenia się co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Strona ze swojego uprawnienia nie skorzystała. Zawiadomienie o wszczęciu postępowania, wysłane na adres dla doręczeń, wskazany w CEIDG, uznane zostało za skutecznie doręczone i pozostawiono w aktach sprawy, zgodnie z przepisem art. 44 § 4 ustawy kodeks postępowania administracyjnego.

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził:

 

Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669) zwanej dalej „ustawą o jakości”, jakość handlowa to cechy artykułu rolno-spożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi.

 

W świetle z kolei przepisu art. 4 ust. 1 ustawy o jakości wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta.

 

Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. z 2014r., poz. 774), zwane dalej „rozporządzeniem” jest aktem prawnym wydanym na podstawie ustawy o jakości handlowej, regulującym m.in. szczegółowy zakres informacji podawanych w oznakowaniu środków spożywczych.

Zgodnie z przepisem § 17 ust. 1 rozporządzenia w przypadku środków spożywczych bez opakowań lub pakowanych przy sprzedaży oprócz nazwy środka spożywczego podaje się m.in.: nazwę albo imię i nazwisko producenta (pkt 1), wykaz składników (pkt 2). Z kolei przepis § 17 ust. 2 rozporządzenia stanowi, że informacje, o których mowa w ust. 1, podaje się w miejscu sprzedaży na wywieszce dotyczącej danego środka spożywczego lub w inny sposób w miejscu dostępnym bezpośrednio konsumentom.

 

Ustawa o jakości stanowi w art. 40a ust. 1 pkt 3, że każdy kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadające jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta w oznakowaniu tych artykułów, podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500,00 złotych.

 

Jednocześnie, ustawa o jakości, zgodnie z przepisem art. 3 pkt 4 odsyła do art. 3 pkt 8 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002 Nr 31, str. 1 ze zm.), zwane dalej „rozporządzeniem (WE) 178/2002”, zgodnie z którym wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności lub pasz w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Przytoczona definicja jednoznacznie zakreśla krąg podmiotów odpowiedzialnych za jakość artykułów rolno-spożywczych, wliczając do nich obok producentów tych artykułów, również każde następne ogniwo handlu detalicznego. W świetle powyższych definicji przedsiębiorca Sylwia Sidło odpowiada za wprowadzenie do obrotu ww. artykułu rolno-spożywczego nieodpowiadającego jakości handlowej.

 

Zgodnie z przepisem art. 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 669) kary pieniężne, o których mowa m.in. w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wymierza w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzania kontroli wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej.

 

W toku prowadzonego postępowania administracyjnego zmierzającego do wymierzenia kary pieniężnej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę, zgodnie z przepisem art. 40a ust. 5 ustawy o jakości: stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu działającego na rynku i wielkość jego obrotów, uwzględniając również przesłanki zawarte w przepisie art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, zgodnie z którym ustanowione środki i kary powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

 

Wykonując dyspozycje tegoż przepisu w odniesieniu do zakwestionowanego artykułu rolno-spożywczego, w którym zakwestionowano oznakowanie w miejscu sprzedaży partii pierogów z mięsem Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uznał, iż stopień szkodliwości czynu nie jest znaczny. Wprawdzie bowiem brak informacji zarówno dot. wykazu składników, jak i nazwy albo imienia i nazwiska producenta stanowi naruszenie powszechnie obowiązujących przepisów prawa, jednak nieprawidłowości te nie mają bezpośredniego znaczenia z punktu widzenia konsumenta.

 

Przy ocenie stopnia zawinienia strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, że strona jest przedsiębiorcą prowadzącym fachowy obrót artykułami żywnościowymi, a celem jej działalności jest odsprzedaż tych artykułów konsumentowi finalnemu, można ją więc potraktować jako profesjonalistę mającego wpływ na obrót żywnością. Strona należy zatem do kręgu podmiotów odpowiedzialnych za wprowadzane przez siebie do obrotu artykuły rolno-spożywcze. I tak w odniesieniu do braków dotyczących oznakowania produktów, organ uznał, iż stwierdzona nieprawidłowość możliwa była do wykrycia poprzez sprawdzenie umieszczenia tej informacji, tym bardziej, że przedmiotowe pierogi to wyrób własny strony. Strona postępowania jako profesjonalista działający na rynku artykułów rolno-spożywczych ma obowiązek znajomości przepisów prawa związanych z wykonywaną przez niego działalnością, w tym przepisów prawa nakładających na przedsiębiorców obowiązek oznakowania tego rodzaju środków spożywczych w sposób wynikający z rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. Nr 137, poz. 966 ze zm.).

 

Przy ocenie zakresu naruszenia Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej wziął pod uwagę okoliczność, że stwierdzone nieprawidłowości były jedynymi uchybieniami dotyczącymi jakości handlowej, a zakwestionowane produkty poza wskazanymi nieprawidłowościami spełniały pozostałe wymagania jakościowe.

 

Przy ocenie dotychczasowej działalności strony Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej uwzględnił okoliczność, że wobec strony nie prowadzono dotychczas postępowania administracyjnego dotyczącego jakości handlowej. Przeprowadzona kontrola poza opisanymi uchybieniami nie wykazała innych naruszeń przepisów dotyczących jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

 

Biorąc pod uwagę piąty czynnik wpływający na wysokość kary pieniężnej tj. wielkość obrotów przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu artykuł rolno-spożywczy nieodpowiadający jakości handlowej Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej na podstawie posiadanych danych stwierdził, że strona w świetle kryteriów wprowadzonych w rozdziale 7 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2013r. poz. 672 ze zm.) należy do grupy tzw. mikroprzedsiębiorców, w związku, z czym oceniono i wzięto pod uwagę fakt, że jej udział w rynku jest najmniejszy spośród wszystkich innych kategorii przedsiębiorców.

 

Po szczegółowej analizie wszystkich opisanych wyżej okoliczności i czynników, które ustawa o jakości nakazuje wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej brać pod uwagę w toku prowadzonego postępowania administracyjnego z tytułu naruszenia jej przepisów, organ stwierdził, że w sprawie nie ma podstaw do wymierzenia kary pieniężnej z art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości. Biorąc pod uwagę fakt, że najniższy możliwy wymiar kary zgodnie z ww. przepisem wynosi 500,00 złotych, uznać należy, że wymierzenie kary choćby w najniższym jej wymiarze naruszyłoby zasadę proporcjonalności określoną w art. 17 ust. 2 rozporządzenia (WE) 178/2002, a mianowicie kara ta byłaby niewspółmierna do stwierdzonego naruszenia w kontekście jego wagi i stopnia szkodliwości. Swoje przekonanie organ oparł również na obowiązującej w prawie administracyjnym zasadzie proporcjonalności, która nakazuje organom państwowym użycie jedynie takich środków, które są niezbędne do osiągnięcia konkretnego celu, co oznacza, że organy państwowe mają osiągnąć cel, który służy społeczeństwu jak najmniejszym jego oraz poszczególnych jednostek kosztem.

 

Podsumowując powyższe, Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zdecydował o odstąpieniu od wymierzenia kary określonej w przepisie art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości i w związku z tym uznał dalsze prowadzenie postępowania administracyjnego w świetle stwierdzonych okoliczności sprawy, w całości za bezprzedmiotowe.

 

Zgodnie z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2014r. poz. 148), do postępowania przed organami Inspekcji w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

 

W przypadku, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej na podstawie przepisu art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013r., poz. 267 ze zm.), wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo części, w związku z powyższym Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej orzekł jak w sentencji.

 

Pouczenia:

Pouczenie o sposobie i trybie wniesienia odwołania:

Na podstawie art. 127 § 1 i 2 Kpa stronie przysługuje prawo do wniesienia odwołania od niniejszej decyzji, które zgodnie z art. 129 § 1 i 2 Kpa wnosi się do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa za pośrednictwem Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej ul. Wały Chrobrego 4, 70-502 Szczecin, w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji.

 

Zachodniopomorski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej

Ewa Kryjom

…………………………………………….……………

(podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska

                                                                                                              osoby upoważnionej do wydania decyzji)

 

Otrzymują:

1. Sylwia Sidło, Pierogarnia Domowy Pierożek, Szczecin (70-243), ul. Wł. Jagiełły 1/8
2. a/a (Kc).